Ένας καινούργιος νόμος επιτρέπει για πρώτη φορά την ερωτική επαφή ανάμεσα σε συζύγους στις φυλακές των Τιράνων. Η Ελσα ταξιδεύει από το μακρινό Πόγκραντετς μία φορά τον μήνα για να συναντήσει τον άντρα της στη φυλακή. Ο Σπετίμ επίσης επισκέπτεται την ίδια φυλακή για να δει τη γυναίκα του. Όμως, έξω από τους τοίχους των φυλακών, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, κυοφορείται μία άλλη ερωτική σχέση με πρωταγωνιστές τους συζύγους που επισκέπτονται τους φυλακισμένους.
Αmnesty - Αμνηστία by NyxtesPremieras
H «Αμνηστία», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπουγιάρ Αλιμάνι έγινε το πρώτο αλβανικό φιλμ που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου και κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Αιθουσαρχών Τέχνης (CICAE). Λίγο πριν κάνει την πρεμιέρα της στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της ταινίας.
«Είδα στον αλβανικό τύπο ένα άρθρο για έναν από τους όρους που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ένταξη, το άνοιγμα ειδικών χώρων μέσα στις φυλακές για να συνευρίσκονται για ερωτική επαφή οι σύζυγοι. Ήταν μία ξερή είδηση αλλά εγώ την εισέπραξα νιώθοντας ότι θα ήταν το έδαφος για την επόμενη ταινία μου. Αυτός ο νόμος ήταν ένα σοκ για την Αλβανία», λέει ο Μπουγιάρ Αλιμάνι, σεναριογράφος και σκηνοθέτης της «Αμνηστίας».
Για να διηγηθεί την ιστορία του, ο Αλιμάνι διάλεξε για πρωταγωνιστές του έναν άνδρα και μία γυναίκα, οι οποίοι συναντούν ο ένας τον άλλον κάθε μήνα, όταν επισκέπτονται τους φυλακισμένους συντρόφους τους σε μία φυλακή των Τιράνων. Οι συζυγικές αυτές επισκέψεις θα γίνουν η αφορμή να γεννηθεί μεταξύ τους ένας διστακτικός έρωτας· μία αμνηστία, όμως, θα ανατρέψει τα δεδομένα.
Η ταινία χρησιμοποιεί λιτούς διαλόγους, ατμοσφαιρική φωτογραφία και χαμηλών τόνων ρυθμούς, για να υποστηρίξει τη δραματουργική υπόσχεση που δίνει ένας νόμος που καταλήγει κατά τραγική ειρωνεία να υπογραμμίζει την μοναξιά που κυβερνά στη ζωή των ηρώων αλλά και το κοινωνικό χάσμα. «Υπάρχει η Αλβανία που προσπαθεί να μπει στην Ευρώπη και μία άλλη Αλβανία γεμάτη προβλήματα. Υπάρχει η θέληση των νέων ή των ελεύθερων, τέλος πάντων, ανθρώπων και υπάρχει και η οπισθοδρομική Αλβανία που δεν συμφωνεί, όχι τόσο με τον δρόμο, αλλά με την ταχύτητα που εμείς παλεύουμε να προλάβουμε τον χαμένο χρόνο».
Πώς υποδέχτηκε η πατρίδα του μία τόσο ιδιαίτερη ταινία που θίγει κοινωνικά προβλήματα μακριά από ωραιοποιήσεις; «Είναι παράξενη ταινία, μία ταινία “δημιουργού”. Αυτό ξεκινά από το θέμα κιόλας: η ταινία μου δεν περιέχει μετανάστευση, ένα από τα κυριότερα θέματα των Αλβανών σκηνοθετών τα τελευταία χρόνια, ή δεν ασχολείται με τον κομμουνισμό, με την παλαιά εποχή. Αυτά τα δύο θέματα κράτησαν το αλβανικό σινεμά δέσμιο μίας συγκεκριμένης φόρμας, ας πούμε. Γι’ αυτό και προκάλεσε ένα μικρό σοκ – μάλιστα, θεωρείται από τον αλβανικό τύπο ένας σταθμός, μία στροφή για να αλλάξει το αλβανικό σινεμά. Εγώ, βέβαια, απλά έτσι ήθελα να κάνω την ταινία, έτσι την σκέφτηκα, χωρίς να σκέφτομαι το αλβανικό σινεμά ή το ελληνικό σινεμά. Δεν βάζω τη λογική, όταν γυρίζω μία ταινία, ούτε ακολουθώ μία μόδα, ούτε ανήκω σε κάποια ομάδα. Απλά επιλέγω ένα θέμα και κάνω μία ταινία».
Χριστίνα Λιάπη
Η ταινία «Αμνηστία» προβάλλεται σήμερα, Πέμπτη 22/09, στις 20:00 στον κινηματογράφο Αττικόν, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x.
