Πρώτο βήμα «συγχώρεσης» του ηθοποιού για το οσκαρικό του ατόπημα ή και κάτι παραπάνω; Κόσμος και κοσμάκης σταυροκοπήθηκε τη μέρα που ο Σμιθ θεώρησε ωφέλιμο να χαστουκίσει «αυτόν που του πρόσβαλε τη γυναίκα», αλλά κανείς σαν τους εργαζόμενους του «Εmancipation» και ακόμα πιο πολύ σαν τους παραγωγούς του της Apple TV+. Η ταινία συζητήθηκε για καιρό αν θα έβγαινε, έμοιαζε ελαφρώς χαμένο στοίχημα, ίσως και να εξακολουθεί, αλλά κατά τα φαινόμενα η αμνησία των social συν το ότι το ράφι ουδεμία ταινία ευνόησε εμπορικά, κατέλυσαν την αντίδραση. Στις 2 Δεκεμβρίου το «Emancipation» του Αντουάν Φούκουα βγαίνει, δειλά-δειλά, στις αίθουσες και στις 9 του ίδιου μήνα κάνει την πρεμιέρα του στην πλατφόρμα. (Δύσκολο, αλλά θα έχει πλάκα, να κάνει τίποτα εξαιρετικά εισιτήρια). Να σημειωθεί ότι πρόκειται για την ακριβότερο εγχείρημα από φεστιβαλική αγορά (οι Κάννες του 2020), με κόστος πάνω από 120 εκατομμύρια δολάρια για το Apple TV+ που το αγόρασε υπερκερνώντας έξι άλλους μνηστήρες!
Η βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά ιστορία του έργου σχετίζεται με έναν σκλάβο μεσούντος του αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο οποίος μετά τον νόμο του Λίνκολν που καταργούσε πανεθνικά την έννοια της ιδιοκτησίας ανθρώπων από ανθρώπους, αποδρά και προσπαθεί να βρει την οικογένειά του για να διαφύγουν προς τον Βορρά.
Η ιστορία του Πίτερ (το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται ο Σμιθ) έχει ακόμα και δημοσιογραφική ιστορία. Οι φωτογραφίες της κακουχίας και της δυστυχίας του ανθρώπου, τον οποίον κυνήγησαν λυσσαλέα λευκοί κυνηγοί, δημοσιεύθηκαν στο ιστορικό περιοδικό «Harper's Weekly» τo 1863 και η εικόνα του «Μαστιγωμένου Πίτερ» επηρέασε βαθιά το κοινό αίσθημα εναντίον της δουλείας.
Δίπλα στο οσκαρούχο Σμιθ, που είναι και παραγωγός του έργου, βρίσκουμε τους Μπεν Φόστερ, Σαρμέιν Μπίνγκουα, Τζίλμπερτ Ογουόρ, Μουσταφά Σακίρ, Στίβεν Ογκ, Γκραντ Χάρβεϊ, Τζαμπάρ Λιούις και πολλούς ακόμα, ενώ το σενάριο υπογράφεται από τον Γουίλιαμ Ν. Κόλατζ, ανησυχητικά υπογράφοντος κατά το παρελθόν την «Έξοδο» του Ρίντλεϊ Σκοτ και το «Assassins Creed» του Τζάστιν Κέρζελ.
Πάντως, στον βαθμό που ένα τρέιλερ επιτρέπει, μαζί με την εικαστική επιμέλεια-σήμα κατατεθέν βραβευτικών προσδιαγραφών στην βιομηχανία, ο Γουίλ Σμιθ μοιάζει απορροφημένος σε έναν επίσης κόντρα ρόλο, όπως άλλωστε ήταν και αυτός που του έδωσε το Όσκαρ πέρσι. Θα είναι ένα τεστ αντικειμενικότητας αυτό για την Ακαδημία, αν η ταινία είναι καλή δηλαδή, με δεδομένο το ραγισμένο προφίλ του ηθοποιού και το ότι έτσι κι αλλιώς για τα επόμενα 10 χρόνια θα βλέπει τις απονομές από την τηλεόραση. Εκτός κι αν έρθει νωρίτερα η ώρα μιας κάποιας συγχώρεσης.
