Πριν δυο μήνες η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοίνωσε την αποβολή των μελών της Μπιλ Κόσμπι και Ρόμαν Πολάνσκι. Το γεγονός πυροδότησε αντιδράσεις, με τον δικηγόρο του Πολάνσκι, Χάρλαντ Μπράουν, να απειλεί με μήνυση το διοικητικό συμβούλιό της θεωρώντας πως ο πελάτης του δεν αντιμετωπίστηκε δίκαια. Στο μεταξύ η Ακαδημία προσκάλεσε περίπου 1000 νέα μέλη, σε μία προσπάθεια να αφουγκραστεί τις κοινωνικές αλλαγές και να είναι περισσότερο δίκαιη και συμπεριληπτική.
Τώρα με ανοιχτή επιστολή που δημοσίευσε στη γαλλική εφημερίδα Le Journal du Dimanche, η Εμανουέλ Σενιέ, σύζυγος του Πολάνσκι και συνεργάτιδά του στις ταινίες «Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα», «Η Ένατη Πύλη», «Η Αφροδίτη με τη Γούνα» μεταξύ άλλων, στηλιτεύει τη μεροληπτική Ακαδημία και αρνείται την πρόσκλησή της.
Να θυμίσουμε πως ο Πολάνσκι έχει προταθεί πέντε φορές για βραβείο Όσκαρ (Σεναρίου για το «Μωρό της Ρόζμαρι», Σκηνοθεσίας για τα «Chinatown», «Tess», Ταινίας για τον «Πιανίστα») ενώ κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας με τον «Πιανίστα» το 2002. Ο Πολάνσκι δεν ήταν παρών στην τελετή, μιας και δεν έχει επισκεφθεί τις ΗΠΑ από το 1977, όταν κατηγορήθηκε για το βιασμό της 13χρονης Σαμάνθα Γκέινερ. Μετά την απόδοση κατηγοριών, ο Πολάνσκι έφυγε από τις ΗΠΑ το 1978 και δεν ξαναγύρισε ποτέ, καθώς παραμένει κατηγορούμενος.
Ακολουθεί η ανοιχτή αποστολή της Εμανουέλ Σενιέ:
H Aκαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (AMPAS) με προσκάλεσε, μαζί με άλλες ηθοποιούς, με αφετηρία τον πολύ αναγκαίο φεμινισμό. Πώς μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το ενδιαφέρον μου για την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών; Ήμουν πάντα φεμινίστρια. Αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι πριν από λίγες εβδομάδες η Ακαδημία απέβαλε τον σύζυγό μου, Ρόμαν Πολάνσκι, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει το zeigeist, η ίδια Ακαδημία που το 2002 του απένειμε Όσκαρ για τον «Πιανίστα»! Αξιοσημείωτη περίπτωση αμνησίας!
Η Ακαδημία πιστεύει πιθανότατα ότι είμαι μία άτολμη ηθοποιός που στοχεύει στην κοινωνική αναρρίχηση, και πως θα ξεχάσω ότι έχω παντρευτεί τα τελευταία 29 χρόνια έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου. Τον αγαπώ, είναι ο σύζυγός μου και πατέρας των παιδιών μου. Έχει εξοβελιστεί ως παρίας. Ωστόσο, αυτοί οι ίδιοι ανώνυμοι Ακαδημαϊκοί πιστεύουν ότι θα πρέπει «να περπατήσω τα σκαλιά της δόξας» πίσω από την πλάτη του; Τι ανυπόφορη υποκρισία! Αυτή η πρόταση είναι μια πολύ μεγάλη προσβολή. Δεν μπορώ πλέον να παραμένω σιωπηλή. Με προσβάλλετε, ενώ ισχυρίζεστε ότι θέλετε να προστατέψετε τις γυναίκες!
Δεν μπορώ πλέον να παραμένω σιωπηλή για αυτή την υπόθεση που έχει μεταλλάξει τη ζωή ολόκληρης της οικογένειάς μου, από τη σύλληψή του στην Ελβετία στις 26 Σεπτεμβρίου 2009. Έχουμε δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη. Ο Ρόμαν ήταν πάντα ένας στοργικός πατέρας και ένας αφοσιωμένος σύζυγος. Από τη στιγμή που συνελήφθη, τον συκοφαντούν ως διεστραμμένο. Είμαι η μόνη που μπορεί να καταθέσει το πόσο πολύ μετανοιώνει για όσα συνέβησαν πριν από 40 χρόνια.
Κι όμως, είμαι ανίσχυρη όταν ο Τύπος δημοσιεύει σκάνδαλα στα οποία υποτίθεται ότι εμπλέκεται, ψευδείς μαρτυρίες, ιστορίες γυναικών που ισχυρίζονται ότι έχουν βιαστεί και δεν έχουν ποτέ απαγγείλει κατηγορίες. Μόλις πριν από δύο εβδομάδες ένας δικτυακός τόπος ανακοίνωσε τον επικείμενο θάνατο του συζύγου μου!
Η Σαμάνθα Γκέιμερ, το ένα και μοναδικό του θύμα, ζητά εδώ και χρόνια να κλείσει η υπόθεση, όμως τα δικαστήρια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρνούνται πεισματικά να την ακούσουν. Δήλωσε αγανακτισμένη όταν έμαθε πως ο Ρόμαν αποβλήθηκε από την Ακαδημία. Αλλά όταν γίνεσαι σύμβολο, τότε η συγχώρεση είναι αδύνατη.
Πιστεύω ότι σε όλη τη ζωή του, από τους Ναζί της παιδικής του ηλικίας μέχρι σήμερα, ο Ρόμαν παραμένει καταδικασμένος σε μία αέναη πτήση, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια από οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης να εξετάσει την περίπτωσή του με ανοιχτό μυαλό. Αντιθέτως, επιδιώκουν μόνο να την επιδεινώσουν.
Ο Ρόμαν Πόλανσκι είναι δημιουργός μερικών αξέχαστων γυναικείων χαρακτήρων, που έχουν ερμηνεύσει οι Σάρον Τέιτ, Κατρίν Ντενέβ, Μία Φάροου, Φέι Ντάναγουεϊ, Ναστάζια Κίνσκι και Σιγκούρνι Γουίβερ. Δεν φέρει καμία ομοιότητα με την καρικατούρα αρρενωπότητας, το σύμπτωμα του κακού που θέρισε τον κινηματογράφο. Και όμως η Ακαδημία περιμένει πως δεν θα υποστηρίξω αυτόν τον άνθρωπο;
Ασφαλώς, οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν εξαίρεση από την απόδοση δικαιοσύνης. Αλλά θα πρέπει να υπαγορεύεται από το δίκαιο που ισχύει για όλους, κι όχι μια δικαιοσύνη που παίρνει πίσω το λόγο της και παραβιάζει τις αρχές της. Αυτό συνέβη στο Λος Άντζελες το 1977, όταν η πρώτη του φυλάκιση ήταν η τιμωρία του. Σήμερα, ο Ρόμαν έχει εκτίσει περισσότερο από το μέγιστο της ποινής του για το αδίκημα που διέπραξε.
Μπορώ να καταλάβω τη δυσπιστία του για την απόδοση δικαιοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι η αγαπημένη του ταινία είναι το «Odd Man Out» του Κάρολ Ριντ. Μερικές φορές, βλέπω το τραύμα στο βλέμμα του. Μερικές φορές, με εκπλήσσει η επιθυμία του για ζωή. Μόνο η αλήθεια και αυτές οι λέξεις που μόλις έγραψα μπορούν να απαλύνουν τον πόνο μου.
Όσο για τα μέλη της Ακαδημίας, έχω μόνο ένα πράγμα να πω: αυτή είναι μια γυναίκα που δεν θα έχετε.
