Δεν ξέρεις αν δεν δεις, αλήθεια αυτό. Απλώς το de-aging, ως λογική και μόνο, θα έχει αναπόφευκτα φίλους, ουδέτερους και αντιπάλους. Ο Μάνγκολντ υπερψηφίζει. Και φτιάχνει λέει μια εναρκτήρια σκηνή που λαμβάνει χώρα ανάμεσα στην Τελευταία Σταυροφορία (1989) και το Κρυστάλλινο Κρανίο (2008). Σε όρους Ιντιάνα θα πεταχτούμε στα '40ς του 20ού αιώνα προτού επιστρέψουμε στο 1969 της πέμπτης ταινίας. Ο Μάνγκολντ εννοεί την σκηνή σαν φόρο τιμής στο δημιούργημα των Σπίλμπεργκ και Λούκας, σαν «ένα boost αδρεναλίνης» στους λάτρεις της σειράς.  

Οι φήμες λένε ότι τεχνολογικά έχει γίνει ένα θαύμα, ότι ο κόσμος θα πιστέψει ότι «βρήκαμε ανέκδοτο υλικό εποχής», λέει η Κάθλιν Κένεντι, κλασική παραγωγός της σειράς και μακρόβια συνεργάτιδα του σπιλμπεργκικού σύμπαντος που σφράγισε τα '80ς. «Ο κόσμος θα αισθανθεί αμέσως ότι βρίσκεται στο σύμπαν του Ιντιάνα Τζόουνς». Εντυπωσιακό ακατάπαυστα το πόσο αυτή η μερίδα της βιομηχανίας προσπαθεί να βρει τον σφυγμό του θεατή και να τον πιέσει/πιάσει. Σχεδόν ακυρώνει την πρωτοτυπία μιας δημιουργίας ο παράξενος αυτός «λαϊκισμός».

Ο Φορντ από την άλλη, cool as a cucumber όπως πάντα, το βρήκε λίγο spooky και «δεν θέλει να μάθει πως γίνεται» προτού προσθέσει: «Είναι η πρώτη φορα που το βλέπω και το πιστεύω» Και απαντά τόσο ωραία στο πώ αισθάνεται να βλέπει τον εαυτό του νέο ξανά: «Δεν θα ήθελα να είμαι ξανά εκεί. Είμαι χαρούμενος που έφτασα στα χρόνια μου.» 

Στις 30 Ιουνίου του 2023 η ταινία βγαίνει στις ΗΠΑ, υπενθυμίζουμε ότι δίπλα στον Φορντ θα είναι οι Μαντς Μίκελσεν, Φίμπι Γουόλτερ-Μπριτζ, Τόμας Κρέτσμαν, Τόμπι Τζόουνς, Αντόνιο Μπαντέρας και, μεγάλη επιστροφή, Τζον Ρις Ντέιβις. Γλυκιά αναμονή.