Ακόμα και αν ανήκεις στους άτυχους που είδαν αλλά ποτέ δεν απόλαυσαν έναν Ιντιάνα Τζόουνς, ακόμα και αν δεν δήλωνες παρών σε μια εποχή (που κρατά σχεδόν 50 χρόνια) στην οποία ο Χάρισον Φορντ ακούει από τους πρώτους το κάλεσμα για τον μεγαλύτερο σταρ της ιστορίας, ακόμα-ακόμα κι αν αψηφάς μερικές από τις μεγάλες συνεργασίες στην φοβερή του διαδρομή, η χθεσινή απονομή είναι προίκα των Καννών.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα λοιπόν, ο Τιερί Φρεμό, εξακολούθησε και φέτος να τιμά μεγάλους που δεν παραγράφονται επειδή η μεγάλη οθόνη περνά μια κρίση κι επειδή η αμερικανική βιομηχανία φτιάχνει ταινίες για βρέφη. Η Φίμπι-Γουόλερ Μπριτζ, ο Μαντς Μίκελσεν, ο Τζέιμς Μάνγκολντ - παλιός γνώριμος του φεστιβάλ κι αυτός - ήταν όλοι εκεί με την ταινία τους. Την ταινία τους που και όλοι να έλειπαν πάλι αυτή θα υπήρχε γιατί στη μέση είναι ο Χάρισον Φορντ και χάρη σ' αυτόν ο Ιντιάνα είχε φυσιογνωμία, φωνή και ιστορία.

Ο Φορντ στην 5η και τελευταία του εμφάνιση με το καπέλο και το μαστίγιο, όπως και στην 4η που είχε πρεμιέρα ξανά στις Καννές, είναι ειδική περίπτωση ανθρώπου, όλοι τον ξέρουν αλλά και κανείς, πάντοτε μακριά από φώτα και σχολιασμούς. Τώρα όμως είχε πολύ φως και πολλή αγάπη στην αίθουσα, πολύ χειροκρότημα και συγκίνηση που δεν τον έχουμε δει ξανά να τον διακατέχει. Η μεγάλη φωνή έσπασε λίγο, η σεμνότητα δεν κρύφτηκε «με τιμάτε, αλλά έχω μια ταινία να σας δείξω», τα μάτια γέμισαν και ο Τιερί Φρεμό για μια ακόμα φορά είχε ευχαριστήσει εκ μέρους μας μια νιότη χολιγουντιανού σινεμά που η πατρίδα-Αμερική αψηφά. Αυτοί χάνουν.

Στην ταινία προσθέστε Τόμας Κρέτσμαν, Τόμπι Τζόουνς, Αντόνιο Μπαντέρας και βέβαια Τζον Ρις-Ντέιβις, με τον Μάνγκολντ να σκηνοθετεί το σενάριο των Τζεζ και Τζον-Χένρι Μπάτεργουορθ - ενώ έχει βάλει και ο ίδιος το χέρι του. Μάρσαλ, Κένεντι, Λούκας και φυσικά Σπίλμπεργκ έχουν επιβλέψει παραγωγικά, ενώ ο Τζον Γουίλιαμς κλείνει το Indy κουιντέτο του με το σάουντρακ και του «Δίσκου του Πεπρωμένου». 

Στις 28 Ιουνίου θα είμαστε στη θέση μας.