Ο Μπαζ Λούρμαν μπορεί να απολαμβάνει σήμερα την επιτυχία του «Γκάτσμπυ», αλλά σε εμφάνισή του στο «Graham Norton Show» αποκάλυψε κάτι που θα μπορούσε να έχει αλλάξει εντελώς την πορεία της καριέρας του αλλά και την αισθητική ενός μεγάλου, υπερεπιτυχημένου φραντσάιζ.

Ο Αυστραλός παραλίγο να είναι ο σκηνοθέτης του «Harry Potter and The Sorcerer's Stone», όταν οι παραγωγοί του πρότειναν να αναλάβει το μαθητευόμενο μάγο την εποχή που γύριζε το φανταχτερό «Ρομέο + Ιουλιέτα».

Ο Λούρμαν που δε γνώριζε την τεράστια επιτυχία των βιβλίων απέρριψε την πρόταση: «Όταν με ειδοποίησαν για πρώτη φορά δεν ήξερα τα βιβλία και τις ταινίες όπως σήμερα και είπα “τι είναι τώρα αυτό;”Aπάντησα “μου φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά αυτόν τον καιρό σκέφτομαι να κάνω μια νέα προσέγγιση στο μιούζικαλ” και έτσι ήλθε το Μουλέν Ρουζ. Προφανώς είμαι ηλίθιος. Έπρεπε να έχω δεχτεί τον Χάρι Πότερ». Η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία διαρκείας του χαριποτερικού saga, ενός φραντσάιζ που άλλαξε πολλούς σκηνοθέτες, αλλά παρέμεινε στην κορυφή του μποξ όφις ακόμα και στις πιο «κουρασμένες» στιγμές του, κάνει το «όχι» του Μπαζ να μοιάζει λάθος επιλογή.

Από την άλλη δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε πώς θα ήταν το Χόγκουαρτς των Κολόμπους, Κουαρόν, Νιούελ και Γιέιτς αν είχε κάπου μεσολαβήσει και η πληθωρική, φρενήρης ματιά του Λούρμαν. Και μπορεί αυτές οι υποθέσεις να μην έχουν πολλή ουσία τόσα χρόνια μετά το μομέντουμ που θα άλλαζε το κινηματογραφικό μέλλον του διάσημου ήρωα της Ρόουλινγκ, αλλά δε γίνεται να μη σκεφτούμε με πόση χρυσόσκονη θα είχε πασπαλίσει τα μαγικά του Ράντκλιφ ο δημιουργός μιας υπερπαραγωγής σαν τον φετινό «Γκάτσμπυ».

Το αν το αποτέλεσμα θα δικαίωνε την επιλογή των παραγωγών εμπίπτει στο γνωστό «περί ορέξεως…», αλλά -σε κάθε περίπτωση- δε θα το μάθουμε ποτέ.