Διαβάζεις την είδηση στο IndieWire και συμπεραίνεις (IndieWire αφού) ότι ο Γκίλιαμ στηλιτεύει τον Τραμπ. 

Την διαβάζεις στην (συντηρητική) New York Post και φαίνεται να τον παινεύει.

Πας και στον φίλο μας στο World of Reel και φαίνεται να έχει πιάσει καλύτερα το νόημα.

Τι έχει γίνει; 

Όπως το καταλαβαίνουμε ο Τέρι Γκίλιαμ κάνει πλάκα. Μπορεί και να έχει ρετάρει λιγάκι, αλλά κακός λόγος για Monty Python δεν βγαίνει απ' το δικό μου στόμα, οι άνθρωποι είναι ανθρωποι και αυτοί ειδικά είναι μέντορες του χιούμορ. Κι επίσης στον Γκίλιαμ ειδικά, οφείλουμε.

Ο Τέρι λοιπόν είπε ότι είχε στήσει την ταινία του με βάση το αντι-χιουμοριστικό κλίμα της τελευταίας 6ετίας, κατά την οποία έχουν υπάρξει «κάποιοι ακτιβιστές με πολύ στενή και αυτοδίκαιη ματιά στα πράγματα. Κι αυτό έχει τρομάξει τόσο πολύ κόσμο, αλλά και ανθρώπους που λένε αστεία. Αυτοί οι άνθρωποι θέλησαν να μας πείσουν ότι λέγοντας αστεία χτυπάς κάποιον. Όμως όχι, βρίσκεις το χιούμορ του να είσαι άνθρωπος.»

Ο Γκίλιαμ, όπως διαβάζουμε εμείς την είδηση, θεωρεί ότι ο Τραμπ με τα χαΐρια του (κι όχι επειδή ο Γκίλιαμ έγινε αίφνης τραμπικός), έχει φέρει τούμπα την ατμόσφαιρα και ο κόσμος σαν αποτέλεσμα έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται διαφορετικά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, σαν κάτι να αλλάζει στο μέτωπο της κωμωδίας.

Ως εκ τούτου, εικάζουμε, δεν είμαστε βέβαιοι, πως όταν ο Γκίλιαμ λέει ότι «ο Τραμπ τα γ@μησε με το έργο που δουλεύω, κατέστρεψε τη σάτιρα και τώρα πρέπει να το ξαναγράψω», ίσως εννοεί ότι το πνεύμα του «Carnival at the End of Days» είχε φτιαχτεί με ένα σατιρικό πνεύμα έναντι μιας εποχής που ίσως πλέον ασθμαίνει.

Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε, δεν βλέπουμε σοβαρά τον Γκίλιαμ να τρενάρει από μόνος του πια μια ταινία που έχει πει αμήν και πως να την τροχοδρομήσει (θυμίζουμε Ντεπ, Ντράιβερ, Μπρίτζες, Μομόα, Γουέιτς παίζουν), είθε όλο αυτό να είναι άσκηση χιούμορ από βήματος Φεστιβάλ της Ούμπρια (όπου είναι πρόεδρος επί τιμή) και σύντομα το σχέδιο να πάρει σάρκα και οστά.