Στις τρεις μέρες που επισκεφθήκαμε -για πρώτη φορά- το 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, η λέξη επικοινωνία ήταν η πρώτη που ερχόταν στο μυαλό όπου κι αν στεκόσουν. Οπως θα έπρεπε, άλλωστε, να είναι σε κάθε κινηματογραφική γιορτή, σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση.
Κανέναν δεν βλέπεις μόνο του σε τούτη τη διοργάνωση, που πραγματοποιείται για 15η συνεχόμενη χρονιά στη καρδιά του νομού Ηλείας (και όχι μόνο, το πρόγραμμα «τρέχει» παράλληλα σε καμιά τριανταριά σημεία πόλεων λοιπών νομών, όπως μας ενημερώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής και ιδρυτικό στέλεχος του φεστιβάλ, Δημήτρης Σπύρου).
Δίπλα σε κάθε εφηβικό χέρι που κλικάρει στο ποντίκι του υπολογιστή, προσπαθώντας να μετουσιώσει σκόρπιες λήψεις από ψηφιακή βιντεοκάμερα σ' ένα συμπαγές φιλμάκι διά του ειδικού προγράμματος μοντάζ, υπάρχει τουλάχιστον άλλο ένα που το βοηθά.
Στο περίπτερο του animation, όπου η πλαστελίνη αποκτά μορφή στην αρχή και κίνηση στη συνέχεια διά της ψευδαίσθησης της κινούμενης εικόνας, το ένα χέρι νίβει τ' άλλο - ομαδική δουλειά κι εδώ.
Παραδίπλα, σε μια αίθουσα προβολής, δάσκαλοι ή γονείς (προσοχή: Ελληνες και ξένοι) παρακολουθούν ταινίες φτιαγμένες από παιδιά (από την αδελφή του φεστιβάλ ενότητα Camera Zizanio) δίπλα στα... παιδιά που συνοδεύουν, απορροφημένοι κι αυτοί, εμμέσως, στη μεγάλη τέχνη της φιλμοκατασκευής. Το αδιαχώρητο γίνεται κάθε πρωί στους χώρους αυτούς της Νομαρχίας, μια φασαρία ευχάριστη και δημιουργική, δίπλα ακριβώς στα κεντρικά γραφεία του φεστιβάλ.
Το βράδυ στην κεντρική κινηματογραφική αίθουσα «Απόλλων», όπου προβάλλονται τα μικρού μήκους και μεγάλα φιλμ του βασικού προγράμματος του φεστιβάλ, ανάλογος ο συνωστισμός. Δεν πέφτει καρφίτσα, καθόμαστε στο πάτωμα. Δίπλα μας «παιδιά», μικρά και μεγάλα, «καρφωμένα» στην οθόνη, μοιράζονται την εμπειρία. Η επικοινωνία απλωμένη παντού. Η νεαρή παρουσιάστρια προλογίζει την εκάστοτε προβολή με χαμόγελο και χιούμορ, λες και απευθύνεται σε φίλους και συγγενείς. Ξένοι δημιουργοί, θαμώνες του φεστιβάλ περιπτύσσονται με Ελληνες συναδέλφους τους σαν να γνωρίζονται από παιδιά...
Εννοείται πως αυτήν ακριβώς την επικοινωνία προωθούν και οι ίδιες οι ταινίες, όπως άλλωστε και το εξαίρετο ολλανδικό δράμα «Το αγόρι με την καλιακούδα», ο μεγάλος νικητής της φετινής διοργάνωσης με τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους Μυθοπλασίας και Σκηνοθεσίας (Μπούντεβιν Κόολε).
Η 8ήμερη γιορτή έφθασε στο τέλος της το βράδυ του Σαββάτου, με την τελετή απονομής των βραβείων. Λίγα 24ωρα πριν, στα μέσα της διοργάνωσης, μια δυσάρεστη νότα. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος αποφασίζει, αντί να ενισχύσει περαιτέρω, να μην εγκρίνει την οικονομική στήριξη της διοργάνωσης, βάζοντας το Φεστιβάλ σε περιπέτειες. Εδώ, πάλι, καμία... επικοινωνία. Προφανώς κανένας από τους «ενόρκους» δεν μπήκε στον κόπο να έρθει να δει τι είδους γιορτή γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή στον Πύργο. Δεν μένει παρά να ευελπιστεί κανείς σε μια αναθεώρηση.
