Κάθε εποχή έχει το λαϊκό σινεμά που της αρμόζει, αυτό δεν εμποδίζει όμως την κριτική σταχυολόγηση και θεώρηση (αν όχι καθαρή κρίση) περί της αξίας του μέσα στον χρόνο. Και ναι, είναι σαφές ότι το λαϊκό σινεμά όσο πηγαίνεις προς τα πίσω (παρά το σκουπιδαριό του, εννοείται) καλυτερεύει. Κι αυτό γιατί όσο πηγαίνεις προς τα πίσω βλέπεις περισσότερο σινεμά αφήγησης, ρυθμού και ψυχαγωγίας, παρά αποσπασματικών εντυπώσεων και διασκέδασης ρυθμισμένης στο attention span διαδικτυακού σκρολαρίσματος.
Άλλη συζήτηση.
Ωστόσο, από την καλή του πλευρά, δυο παλιές καραβάνες, ο Κρις Κολόμπους και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, εκ ων οποίων ο ένας είναι ο Πάπας του λαϊκού σινεμά και των δυνατοτήτων του (ο Κολόμπους είναι ένα από τα «παιδιά» του), μέσα στον ορυμαγδό της παραγωγικής τους δραστηριότητας έχουν ξαναφέρει στην δημοσιότητα τίτλους του ένδοξου παρελθόντος. Σειρά λοιπόν, μετά τα Gremlins, έχουν τα Goonies.
Τα οποία, είναι αλήθεια, επιθυμούν επάνοδο σχεδόν από τότε που βγήκαν, όμως ποτέ το σενάριο δεν ευδοκίμησε. Ο Κε Χούι Κουάν, ένας εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας του 1985 (σε ξέφρενη σκηνοθεσια Ρίτσαρντ Ντόνερ, που όλοι πιστεύουμε ότι ανήκε στον Σπίλμπεργκ), είπε προωθώντας την «Zootopia 2» ότι υπάρχει δεύτερο ντραφτ ολοκληρωμένο κι έχει κατευχαριστήσει τον Σπίλμπεργκ. «Το ξέρω ότι προσπαθούμε 40 χρόνια», είπε ο οσκαρούχος Κουάν, «αλλά αισθανόμαστε πολύ καλά με την πορεία του τώρα».
Κατά τον Κουάν πάντα, Κολόμπους και Σπίλμπεργκ τρέχουν την υπόθεση. Μέσα στο κόλπο ακούγεται ότι είναι η κωμικός Φόρτσουν Φίμστερ και o Πότσι Πονσιρόλι, σε καθήκοντα σεναριογράφου, όλοι τους «εποχούμενοι» στην παραγωγή ήδη από τις αρχές του έτους όταν η Warner είπε ότι γύρισε τη μίζα στο σχέδιο. Τον περασμένο Αύγουστο και ο βετεράνος του τότε καστ Τζος Μπρόλιν είπε ότι πολλά ντραφτς έχουν απορριφθεί, είτε λογω άρνησης του στούντιο, ή και λόγω δυσαρέσκειας των σοβαρών ανθρώπων (Κολόμπους-Σπίλμπεργκ).
Ενδιαφέρον έχει η υπόθεση. Τόσο τακτικά ως προς την παραγωγή, όσο και στρατηγικά για την κίνηση παλαιών να γεμίσουν το κενό των υπερηρώων με μια «συντηρητική» στροφή στο πως γινόταν αυτό το σινεμά άλλοτε - ανδρώνοντας και τους δημιουργούς που σήμερα υπέγραψαν ως επί το πλείστον (κινηματογραφικά) ατυχείς υπερηρωικές περιπέτειες. Βέβαια, όλα αυτά, θα έχουν κάποια σημασία όταν δούμε με ποιον αισθητικό τρόπο θα γίνει αυτή η «επιστροφή». Αναμένουμε.
