Με τι καταγίνεται ο Μίκαελ Χάνεκε; Δεν ξέρουμε. Είναι καλά από υγεία αν κρίνουμε από το Q&A του Ιουνίου για την Αμερικανική Ταινιοθήκη και από τις ειδήσεις ανθρώπων που τον ξέρουν καλά. Μία εξ αυτών η Ιζαμπέλ Ιπέρ, ένας ζωντανός και ενεργότατος θρύλος του κινηματογράφου, και μια που ξέρει καλά και τον Αυστριακό, τέσσερεις φορές έχουν συνεργαστεί, εκ των οποίων οι τρεις πρωταγωνιστικά - «Η Ώρα του Λύκου», «Η Δασκάλα του Πιάνου» (όπου η Ιπέρ κέρδισε το βραβείο Ερμηνείας στις Κάννες) και το «Happy End», η άλλη είναι η παρουσία στο «Amour» ως κόρη των Ριβά-Τρεντινιάν.

Η Ιπέρ επικοινωνεί μαζί του, και μας μαρτυρά ότι μια σειρά από σχέδια δεν έχουν ευοδωθεί, ένα γκανγκστερικό δράμα και μια αγγλόφωνη μίνι σειρά «δυστοπίας» - ένα μικρό έλεος να αιτηθούμε με τις δυστοπίες και των δημιουργών και ημών γραφιάδων: «Είναι καλά. Είμαστε σε επαφή. Αλλά δεν μπορείς να τον βάλεις να κάνει κάτι που δεν θέλει. Ασφαλώς και δεν είναι ενεργός έξι χρόνια τώρα και δεν ξέρω τι γίνεται. Αν θα δουλέψει ξανά, αν θα συνεργαστούμε και πάλι. Πέρασε δύσκολα με τα του COVID. Είναι όμως σε καλή φόρμα. Μπορώ μόνο να ευχηθώ να δουλέψει και πάλι. Τον χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε το βλέμμα, το όραμά του για τον κόσμο, είναι αναγκαίος.»

Για όραμα δεν μπορούμε όλοι να συνυπογράψουμε, δεν είναι ακριβώς και οραματιστής σκηνοθέτης ο Αυστριακός, για το βλέμμα απόλυτη η συμφωνία.

Η πιο πρόσφατη ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, «La Syndicaliste», που έχει βγει στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο, βγαίνει στις αρχές του μήνα στις ΗΠΑ. Εδώ η κριτική μας.