Πάντα έχουν μια ιδιαίτερη γεύση αυτές οι αναδρομές, οι συνθήκες που γέννησαν επαγγελματικά έναν άνθρωπο με τον οποίον τελικά έχουμε συνδέσει ένα μέρος των κινηματογραφικών μας αναμνήσεων.
Ένας άλλος λόγος ενδιαφέροντος είναι γιατί ενώνουν τις τελείες μιας εικόνας που είναι λειψή χωρίς αυτές. Για παράδειγμα στην ιστορία της χολιγουντιανής βιομηχανίας είναι δύσκολο για κάποιον να φανταστεί ότι ο σημερινός κολοσσός των κολοσσών που είναι η Ντίσνεϊ κάποτε, όχι τόοοοσο παλιά, περνούσε φάση ανυποληψίας.
Πίσω λοιπόν στις αρχές του '80 δεν υπάρχει Ντίσνεϊ, δεν υπάρχει ούτε Χανκς. Δηλαδή η πρώτη δεν υφίσταται σε οτιδήποτε έξω από καρτούν (και τα καρτούν τότε είναι στο ψυγείο) και ο δεύτερος βολοδέρνει σε κάτι τηλεοπτικά. Ένα εκ των οποίων όμως είναι το «Happy Days». Θα επανέλθουμε σε μια στιγμή.
Τω καιρώ εκείνω λοιπόν η Ντίσνεϊ θέλει να μπει στον χώρο της πιο ενήλικης παραγωγής. Είναι άλλωστε μια εποχή που μπορεί να έχει ακούσει τα εξ αμάξης, αλλά δεν είναι ούτε μια εποχή γεμάτη animation, ούτε όλο σούπερ ήρωες. Η βρεφοποίηση η σημερινή ήταν ακόμα κάπως μακριά, κάπως αφάνταστη. Όμως εν έτει 1983 κανείς δεν θέλει να δουλέψει για την Ντίσνεϊ. Ακόμαι και το στούντιό της μοιάζει «με σταθμό λεωφορείων στην Σέλμα της Αλαμπάμα», όπως λέει κι ο Χανκς.
Όμως το στούντιο του Ποντικιού επιμένει. Φτιάχνει την Touchstone Films (μετέπειτα Touchstone Pictures) και για να διώξει το στίγμα του βρεφικού στούντιο (που σήμερα είναι κορώνα στο κεφάλι) αποφασίζει να κάνει την «Γοργόνα». Ποιος το γράφει; Οι συγγραφείς του «Happy Days», Ποιος το σκηνοθετεί; Ένας πρωταγωνιστής του «Happy Days», ένας τύπος άλλοτε παιδί-ηθοποιός και νυν εκκολαπτόμενος σκηνοθέτης που έχει γυρίσει μια-δυο ταινίες. Το όνομα αυτού, Ρον Χάουαρντ. Και για τον πρώτο ρόλο; Κανείς. Οπότε ο κλήρος έπεσε σε έναν...γενναίο, χωρίς καριέρα και χωρίς πολλές πιθανότητες να την αποκτήσει ποτέ.
Ο Χανκς θυμάται πόσο άσχετοι ήταν στην Ντίσνεϊ που χρειάζονται παρότρυνση για να προσλάβουν ακόμα και την Γοργόνα-Ντάριλ Χάνα, η οποία είχε ήδη κάνει μια κάποια επιτυχία σε ταινίες όπως το «Reckless» του Τζέιμς Φολεϊ, τους «Εραστές του Καλοκαιριού» του Ράνταλ Κλάιζερ (αλήθεια δεν γινόταν να μην το αναφέρουμε - είναι και γυρισμένο στην Σαντορίνη) και βέβαια το «Blade Runner». «Ήξερα ποια είναι, είχε ήδη παίξει σε δυο φοβερές ταινίες, ήταν θαυμάσια αλήθεια. Για κάποιο λόγο οι ιδιοφυΐες στην Ντίσνεϊ αμφέβαλαν», λέει ο Χανκς.
Τελικά τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όπως ιστορία είναι και ότι η ταινία κόστισε 8 εκατομμύρια κι έκανε κοντά στα 70, μόνο στις ΗΠΑ. Ο Χανκς θα έκανε μερικές συνεργασίες ακόμα με την Touchstone, η οποία αργότερα θα έβγαζε τεράστιες επιτυχίες, τύπου «Pretty Woman», «Armageddon» (πολύ χρήμα), θα συνεργαζόταν και κάμποσες φορές με τον Ρον Χάουαρντ, παρότι τελευταία δεν επέδειξε ευγνωμοσύνη μιλώντας άσχημα για την τριλογία του «Κώδικα Ντα Βίντσι».
Αυτά από εμάς για σήμερα, να δείτε την «Γοργόνα» - πρώτη φορά ή ξανά - το ρολόι μπορεί να μην γυρίζει πίσω, αλλά ολίγη αφέλεια και ρομάντζο δεν κακοχαρακτήρισαν ποτέ κανέναν.
