Ο Ίθαν Χοκ δεν μπορεί να ξεχάσει την συνεργασία του στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών». Λογικό, γενικώς, μιλάμε για ταινία-γενιάς και για τους συμμετέχοντες και για τους θεατές της.

Προεξάρχον πρόσωπο της ιστορίας, ποιος άλλος, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς και ο Πίτερ Γουίαρ που θα είχε το (όχι εύκολο) έργο της διεύθυνσης του ηθοποιού: «Παρακολουθώ τον Γουίαρ να σκηνοθετεί τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, όχι ένα εύκολο πράγμα διότι ο Ρόμπιν είναι κωμική διάνοια. Αλλά το δραματικό παίξιμο τού ήταν νέο τότε. Και παρακολουθώ την σχέση τους και είναι κάτι που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Ο Ρόμπιν δεν ακολουθούσε το σενάριο, ούτε που φανταζόμουν ότι μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο. Εάν είχε μια ιδέα την ακολουθούσε. Δεν ζητούσε άδεια. Και αυτό ήταν μια πόρτα που άνοιγε στο μυαλό μου, δεν ήξερα ότι γίνεται» θυμάται ο Χοκ. «Και ο Πίτερ συμφωνούσε με αυτό, εφ' όσον ο στόχος του σεναρίου εξακολουθούσε να εξυπηρετείται. Δεν έκριναν ο ένας τον άλλον, παρότι τόσο διαφορετικοί. Συνεργάζονταν. Δεν χρειάζεται να είσαι ίδιος, όπως δεν χρειάζεται να απεχθάνεσαι κάποιον επειδή είναι διαφορετικός από εσένα. Κάπως έτσι, συλλογικά, η ταινία μεγαλώνει εμπεριέχοντας πολλαπλές οπτικές», κλείνει ο ανέκαθεν αγαπητός Ίθαν.

Η ταινία τελικά πήρε και Όσκαρ Σεναρίου, και αυτό είναι ενδεικτικό της συλλογικότητας που καλό είναι να έχει κανείς υπ' όψιν του (σε βάρος προσωποπαγών, ας πούμε, θεωρήσεων), ενώ και ο Γουίλιαμς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και ο Γουίαρ επίσης.