Κι επιστρέφει έχοντας ξεπεράσει τον (ενδιαφέροντα) σκόπελο του «Δωματίου των Θαυμάτων», μετά από τα «Σκοτεινά Νερά», που ίσως επικυρώνουν μια ακαδημαϊκότερη στροφή, αλλά παραμένουν μια ωραία και ωφέλιμη ταινία. Με μια καριέρα που περιέχει το ιστορικό «Safe», την αναφορά στον Σερκ («Ο Παράδεισος είναι Μακριά»), το πειραγμένο biopic για τον Μπομπ Ντίλαν και την κριτική αγαπημένη «Carol», ο Χέινς είναι σίγουρο στοίχημα ενδιαφέρουσας ματιάς - με χρήσιμη εδώ έφεση στην μουσική ευαισθησία.

Η ταινία για την Πέγκι Λι, μια ιέρεια της χρυσής εποχής της αμερικάνικης jazz, που εξελίχθηκε γρήγορα όχι απλά σε μια περιζήτητη τραγουδίστρια λαμπρών συνεργασίων αλλά και μια σοφιστικέ τραγουδοποιό που έχει αφήσει στίγμα στο μεγάλο αμερικανικό βιβλίο των τραγουδιών του 20ού αιώνα, δεν είναι καινούργια ιστορία. Πριν κάποια χρόνια ο Χέινς ήταν να σκηνοθετήσει ένα biopic βασισμένο σε σενάριο της Νόρα Έφρον, με την Ριζ Γουίδερσπουν στον ρόλο της Λι.

Τώρα η ηθοποιός περνά στην αρμαθιά των παραγωγών που στηρίζουν το φιλμ και για τον κεντρικό ρόλο του «Fever» (μεγάλη εγγραφή της Λι, τεράστια επιτυχία από το 1958 κι εντεύθεν) καλείται η Μισέλ Γουίλιαμς. Το σενάριο υπογράφει ο Νταγκ Ράιτ («Quills», του Φίλιπ Κάουφμαν), η MGM το σκέφτεται να υποστηρίξει την παραγωγή, το ίδιο και η Μπίλι Άϊλις, μέσω της Darkroom, που υποστηρίζει ότι μεγάλωσε με το Great American Songbook και τους Σινάτρα, Τζόνι Μάθις, Έτα Τζέιμς και Πέγκι Λι και αναγνωρίζει την «τέλεια τραγουδοποιητική δομή» των τραγουδιών εκείνων.

Υπάρχει ποικιλοτρόπως ελπίδα λοιπόν, αναμένεται το έργο για μια μεγάλη τραγουδίστρια που, σημεωτέον, έχει και μικρή αλλά σημαίνουσα κινηματογραφική καριέρα που επιστεγάστηκε το 1955 στο «Ραντεβού με τον Θάνατο» που της απέφερε μια οσκαρική υποψηφιότητα Β' Γυναικείου Ρόλου.