Στο Παρίσι συνέβη μια συνάντηση κορυφής περί της ΤΝ και ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζ. Ντ. Βανς, «μάλωσε» την Ευρωπαϊκή Ένωση για «υπερβολικές ρυθμίσεις» γύρω από την ανάπτυξη της ΤΝ, πράγμα που κατά την γνώμη του ίδιου και της κυβέρνησής του θα φρενάρει την καινοτομία της βιομηχανίας αυτής.
Ξεπερνάμε γρήγορα το «μάλωμα», μονάχη της τα κατάφερε η Ευρώπη να δέχεται τέτοιες νουθεσίες, και πάμε στην καρδιά του ζητήματος που είναι σχετικά απλή στην παράθεσή της: Οι ΗΠΑ διοικούνται από επιχειρηματίες, όχι από πολιτικούς. Κι «αν η Οικονομία είναι ένα όπλο και η πολιτική η επίγνωση του πότε να τραβάς την σκανδάλη» (όπώς μας διδάσκει ένα γνωστό αριστούργημα που κάποιος εξ υμών πρέπει να μας πει ποιο είναι), στην Αμερική σήμερα το άσυλο το διοικούν οι...ξέφρενοι και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πυροβολούν ασυλλόγιστα. Με άλλα λόγια η κρατική, νομοθετική παρέμβαση είναι ο εχθρός και δεν πρέπει να υπάρχει σε τίποτα και πουθενά, η Αγορά είναι σοφή κι αυτορυθμίζεται κι άσε τους πάντες και τα πάντα να τα πάρει ο διάολος.
Αυτό στο ζήτημα της χρήσης ΤΝ σημαίνει εν ολίγοις ότι εταιρείες όπως η Google και η OpenAI μπορούν να τροφοδοτούν αδιακρίτως τα μοντέλα ΤΝ τους με ότι πληροφορία, κείμενο υπάρχει δίχως να ζητούν έγκριση και χωρίς να πρέπει να λογοδοτήσουν εάν υπάρχει, φερ' ειπείν, πνευματική λογοκλοπή στην βάση της ΤΝ δημιουργίας. (Φυσικά εκτός Χόλιγουντ και γενικά εννοούμενης καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι που τα βιολιά θα παίξουν άλλον σκοπό αργότερα, αλλά όλοι γνωρίζουμε ανάλογη εσχατολογική φιλολογία.)
Τα καλλιτεχνικά παραπάνω δεν κάθισαν όπως καταλαβαίνετε καλά στο Χόλιγουντ, το οποίο εν πολλοίς στηρίζεται πάνω στη νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Έτσι, σε μια ανοιχτή επιστολή, πάνω από 400 σκηνοθέτες, γραφιάδες, ηθοποιοί, μουσικοί και γενικώς επαγγελματίες το χώρου, ζήτησαν ο νόμος περί copyright να εξακολουθήσει να ισχύει και οι τεχνολογικοί γίγαντες να μην εξαιρεθούν.
«Πιστεύουμε σθεναρά ότι η οικουμενική ηγεσία των ΗΠΑ στην ΤΝ δεν πρέπει να εξελιχθεί σε βάρος της δημιουργικής μας βιομηχανίας. Η Ψυχαγωγία στις ΗΠΑ υποστηρίζει πάνω από 2.3 εκατομμύρια δουλειές με πάνω από 229 δις δολάρια μισθών ετησίως, ενώ ταυτόχρονα παρέχει το θεμέλιο της αμερικανικής δημοκρατικής επιρροής στο εξωτερικό. Όμως οι εταιρείες ΤΝ ζητούν να υποσκάψουμε αυτή την οικονομική και πολιτισμική ισχύ αποδυναμώνοντας την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων σε ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, έργα τέχνης, συγγραφή, μουσική και φωνές προκειμένου να προπονήσει μοντέλα ΤΝ πάνω τους για χάρη επιχειρηματικών συμφερόντων δισεκατομμυρίων», αναφέρει η επιστολή.
Βέβαια, να πούμε εδώ, ότι το Χόλιγουντ δεν πηγαίνει με τον Σταυρό στο χέρι. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι η ΤΝ υπόσχεται ένα άλλο (δεν είπα ζοφερό...) μέλλον στο οποίο η καλλιτεχνική δημιουργία απο-ανθρωποποιείται (παρότι απευθύνεται, για την ώρα, σε ανθρώπους). Το πρόβλημα είναι να πληρώσουν οι εταιρείες για την χρήση πληροφορίας που ταΐζει τα μοντέλα της ΤΝ. (Περί τούτου η πρόσφατη απεργία των Ηθοποιών και Σεναριογράφων στις ΗΠΑ έχει, για την ώρα, μεριμνήσει.)
Εν πάση περιπτώσει την επιστολή συνυπογράφουν πολλοί (Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Κέιτ Μπλάνσετ, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Φίμπι Γουόλερ-Μπριτζ, Πολ Σάιμον, Σαμ Μέντες, Αλφόνσο Κουαρόν, Μαρκ Ράφαλο, Ρον Χάουαρντ - αν μας ρωτάτε είναι τεράστα ονόματα που απουσιάζουν), παρότι δεν είναι και απολύτως βέβαιο αν τα κίνητρα Πολ ΜακΚάρτνεϊ και Μαρκ Ράφαλο ας πούμε συμπίπτουν. Το θέμα είναι τεράστιο, η ντετερμινιστική απάντηση είναι ότι οι πολλοί δεν έχουν και πάλι καμμία τύχη εμπρός στα συμφέροντα των ελάχιστων, ωστόσο εδώ είμαστε, παρακολουθούμε. Έτσι όπως τα φέραμε, έτσι δηλαδή όπως ουδόλως μας απασχολεί η βαθύτερη έννοια του πνεύματος και (επόμενα) της καλλιτεχνικής δημιουργίας, τίποτε από ότι μας συμβαίνει, γενικότερα μιλώντας, δεν είναι τυχαίο.
Να πούμε πάντως ότι υπάρχουν άλλες εταιρείες ΤΝ που υπόσχονται «καθαρή» λειτουργία, όχι δηλαδή να βασίζονται σε υπάρχουσα προστατευμένη νομικά πρώτη ύλη για να «γυμνάσουν» τα μοντέλα τους. Κι εδώ υπάρχει ωστόσο ένας αστερίσκος που αφορά στην περίπτωση ένα στούντιο να χρησιμοποιήσει ευθέως ένα μοντέλο ΤΝ που προέρχεται από εταιρεία όπως η Google ή η OpenAI - όπως για παράδειγμα έχει ήδη κάνει η Lionsgate που συνεργάζεται με την Runway. (Άλλωστε πάντα καραδοκεί η πιθανότητα ο κόσμος να το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι: Το Χόλιγουντ ήδη χρησιμοποεί κατά κόρον ΑΙ.) Και αυτό είναι κάτι σαν Δούρειος Ίππος εκ των έσω της βιομηχανίας της Ψυχαγωγίας. Και τότε καμμία επιστολή δεν σώζει την κατάσταση γιατί οι εταιρείες είναι όλες εταιρείες, Χόλιγουντ ή μη, και οι άνθρωποι απλώς άνθρωποι.
