Για τον Τομ Κρουζ περισσεύουν τα υπερθετικά. Αν ήταν μετρήσιμες οι ατομικές προσφορές, που κατά αρκετές έννοιες είναι, η δική του τον κάνει έναν πραγματικό τελευταίο αρχηγό μιας φυλής που δεν φαίνεται να έχει διαδόχους, έναν άνθρωπο που συνέβαλε εντυπωσιακά στην διάσωση (ή την παράταση ζωής) της κινηματογραφικής αίθουσας μετά τον κορονοϊό, μια συνολική καριέρα γεμάτη και καλλιτεχνική επίτευξη, αλλά προπάντων έγνοια για το κοινό και την δημοφιλία του Μέσου. Υπάρχει και εκδοχή του επαίνου στις 15 χιλιάδες λέξεις.

Η Ντόλι Πάρτον, η αξιαγάπητη, λαοφιλής ηγερία της κάντρι μουσικής (αλλά όχι μόνο), αυτό το κορίτσι που διέλυσε στερεότυπα και εξακολουθεί να γράφει πλην της καλλιτεχνικής και ανθρωπιστική ιστορία, θα είναι η παραλήπτρια του Jean Hersholt Humanitarian Award.

Έπεται η Ντέμπι Άλεν, γνωστή και ως «η χορογράφος των Όσκαρ», είναι μια θρυλική προσωπικότητα της Τηλεόρασης (με 6 Έμμι), μια σκηνοθέτιδα, παραγωγός και βέβαια χορογράφος που έχει καταγράψει ολόδικό της ίχνος και βέβαια με τον «Πυρετό της Δόξας» έχει σφραγίσει μια εποχή.

Τέλος ο Σκηνογράφος Γουίν Τόμας, ο πλέον αδικημένος θα λέγαμε της «φουρνιάς 2025», αφού δεν υπήρξε ποτέ καν υποψήφιος, ωστόσο με το έργο του έχει στηρίξει βασική φιλμογραφία Σπάικ Λι αλλά σε δύο περιπτώσεις (μεταξύ κάμποσων άλλων βέβαια) και τον Ρον Χάουαρντ, μη όντας υποψήφιος ούτε για το πολυπαινεμένο (Οσκαρικά) «Beautiful Mind» που συγκέντρωσε 8 υποψηφιότητες αλλά όχι μία και για αυτόν.

Με το καλό, όλοι!