Η ακαταμάχητη αίσθηση ότι (και) το σινεμά αρχίζει ξανά να λειτουργεί κανονικά, οι παραγωγές να προγραμματίζονται ανενόχλητα. Στα μέρη του κόσμου τουλάχιστον που οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, δεν χρειάζονται «πειθαρχία» αλλά κάνουν αυτό που χρειάζονται για να μείνει πίσω μια ιστορία που δεν μας τιμά.

Αυτά με τα εθνικά μας παράπονα.

«Ο Γιος» του Φλόριαν Ζελέρ, που βγήκε στην λονδρέζικη σκηνή το 2019 με διθυραμβικές κριτικές και αυτός, θα είναι -ως είθισται...- ο διάδοχος του «Πατέρα», ξανά με την πολύτιμη σεναριακή συμβολή του Κρίστοφερ Χάμπτον. 

«Η ταινία περιελίσσεται γύρω από τον Πίτερ, που ενώ ετοιμάζει την καινούργια του ζωή με τη νέα του σύντροφο και το νεογέννητο παιδί τους, δέχεται την επίσκεψη της πρώην συζύγου του και την θύελλα που κουβαλά μαζί της στην μορφή του έφηβου γιου τους, Νίκολας. Ο Νίκολας είναι ανήσυχος, απόμακρος και οργισμένος. Ο Πίτερ θέλει να είναι ένας καλύτερος πατέρας, όμως το βάρος της ψυχολογικής κατάστασης του Νίκολας εκτρέπει τις ζωές όλων». Στην ταινία εκτός του Τζάκμαν και της Ντερν επιβαίνει η Βανέσα Κέρμπι και ο Ζεν ΜακΓκράθ στον επώνυμο της ταινίας ρόλο. 

Να υπενθυμίσουμε για τους ξεχασιάρηδες και τους ελπίζουμε λιγοστούς που παρέκαμψαν τον «Πατέρα», ότι η περσινή ταινία κέρδισε δύο Όσκαρ (Διασκευασμένο Σενάριο, Α' Αντρικός Ρόλος) από έξι υποψηφιότητες και αποτελεί μεταφορά του πολυβραβευμένου θεατρικού του 2012 του Ζελέρ. Περιμένουμε εναγωνίως, διανομή και πρώτη ύλη βρίσκονται σε δική τους κλάση.