Ο Χιου Γκραντ μοιράζεται σοκαριστικές λεπτομέρειες για την παρενόχληση που υπέστη από τα βρετανικά tabloids

Σαν να έζησε τη ζωή του εκτεθειμένη στο κοινό. Κι αυτό όχι μέσα από τις ταινίες του, αλλά μέσα από την ίδια την ζωή του, που διαπόμπευσε ο βρετανικός Τύπος.

Από τον Χρήστο Πολίτη
Ο Χιου Γκραντ μοιράζεται σοκαριστικές λεπτομέρειες για την παρενόχληση που υπέστη από τα βρετανικά tabloids

«Δεν ήταν μόνο τα μηνύματα στο κινητό μου που έβγαιναν στην δημοσιότητα, αλλά και η τηλεφωνική γραμμή του σπιτιού μου». Να το ακούς αυτό από τον Χιου Γκραντ σήμερα, και πλήρως συνειδητοποιημένα, καταλαβαίνεις πόσο δύσκολα πέρασε σε μια περίοδο που είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Μόνο που αυτός ο κόσμος, άθελα του ίδιου, ηθελημένα του κοινού, βρισκόταν στα παπούτσια του, και γνώριζε το καθετί για εκείνον. Το ζήτημα είναι πως εκείνος δεν γνώριζε σε όλο του το «μεγαλείο» αυτό που γινόταν. 

Σε μια περίοδο που ο βρετανικός Τύπος, σκανδαλοθηρικός ή μη, δέχεται μια «σοβαρή» επίθεση μετά τη συνέντευξη που έδωσε ο (τέως πια) πρίγκιπας Χάρι και η Μέγκαν Μαρκλ, και κατήγγειλαν ουσιαστικά πως συνηγόρησε και ο ίδιος στην απόφασή τους να απομακρυνθούν από την Μεγάλη Βρετανία, για να μην στριμωχτούν όπως η πριγκίπισα Νταϊάνα, έρχεται και ο Χιου Γκραντ να καταθέσει τη δική του ιστορία.

Ο ηθοποιός έγινε ευρέως γνωστός το 1994 μετά τη συμμετοχή του σην ταινία «Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία» του Μάικ Νιούελ. Σχεδόν 30 χρόνια πριν, που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο ήταν τα ίδια, αν όχι και περισσότερο άγρια. Η μανία των σκανδαλοθηρικών εντύπων ήταν τόσο έντονη που οι ενέργειες για την αποκλειστικότητα έφταναν σε πράξεις υπερβολικές.

Ο ίδιος μόλις πρόσφατα έμαθε μέχρι που έφτασαν αντίστοιχες ενέργειες προς το πρόσωπό του. «Για αρκετά χρόνια, άκουγαν, παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα στο σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου είχε κοριούς παρακολούθησης, μέχρι και στους ιατρικούς μου φακέλους είχαν πρόσβαση».

Ακούγοντας τέτοια περιστατικά, που φαντάζουν το λιγότερο τρομακτικά, αυτομάτως καταλαβαίνει κανείς πως ήταν δομημένο το τότε star system. Η λογική της κλειδαρότρυπας αποκτούσε μια άλλη διάσταση, σχεδόν μυθική. Ο ηθοποιός γινόταν κάτι το άπιαστο, στούντιο και κοινό έπεφταν στα πόδια του σε κάθε και με κάθε πιθανή επιτυχία. Και ο Τύπος ήταν ο μόνος που μπορούσε να φέρει κοντά αυτούς του δυο πόλους. Και θα έκανε το οτιδήποτε για να κερδίσει αυτή την αποκλειστικότητα.

O Γκραντ παραδέχεται πως έμαθε για αυτή τη «προδοσία» του Τύπου από τους ιδιωτικούς ερευνητές που κάποτε δούλευαν για τις εφημερίδες αυτές και τώρα έχουν στρατοπεδεύσει στην άλλη πλευρά και βοηθούν τους ηθοποιούς να έχουν πρόσβαση σε όλα αυτά τα κρυμμένα μυστικά τόσων ετών και να καταπολεμήσουν τη τωρινή τους δράση. Και πλέον βρίσκει «συγκινητική» αυτή τους την δράση.

Μάλιστα ο ίδιος αστειεύεται αναφερόμενος σε μια τέτοια συνάντηση, όπου ένας από εκείνους του ερευνητές συναντήθηκε μαζί του σε ένα πάρτι και ο Γκραντ του είπε «Νιώσε σαν στο σπίτι σου, αν και νομίζω πως ξέρεις τα κατατόπια».

Από τη μια θλιβερό, από την άλλη στοργικό για το πως ο Χιου Γκραντ, και ομοίως αρκετοί συνάδελφοί του, έμαθαν να ζουν σε αυτό που τους περιτριγυρίζει για δεκαετίες ολόκληρες. Άγρια ή μη, τα πράγματα μέσα στα χρόνια αλλάζουν και μοιάζουν τα ίδια, ταυτόχρονα. Σημασία έχει ο σεβασμός. Εκατέρωθεν.