Μετά από μια γκέι θεματικής μικρού μήκους ταινία και δύο μεγάλου μήκους δημιουργίες αφιερωμένες σε ομοφυλόφιλους καλλιτέχνες, ο Τζέιμς Φράνκο εξακολουθεί να σηκώνει περήφανα και ψηλά την σημαία του queer cinema. Το απέδειξε χθες βράδυ με την προβολή του ιδιόρρυθμου νέου σχεδίου του στο 63ο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Το 1980 ο Γουίλιαμ Φρίντκιν κατόρθωσε με το αστυνομικό θρίλερ «Ψωνιστήρι» να υπογράψει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες (και ομοφοβικές) ταινίες στην ιστορία του σινεμά και να εμπνεύσει μέχρι σήμερα ατέρμονες εικασίες σχετικά με το πόσο ακραία εικονογραφικά ήταν τα διαβόητα 40 κομμένα λεπτά που υποτίθεται ότι χρειάστηκε να μείνουν εκτός οθόνης λόγω του ακραίου S&M περιεχομένου τους και έκτοτε φημολογείται ότι εξαφανίστηκαν διά παντός.
Στιγμιότυπο από την ταινία
Τα σαράντα αυτά χαμένα λεπτά έδωσαν στον ηθοποιό Τζέιμς Φράνκο την ιδέα να συνεργαστεί με τον Τράβις Μάθιους, έναν σκηνοθέτη καλλιτεχνικών γκέι πορνό, και μαζί να προσπαθήσουν να αναπαραστήσουν χωρίς περικοπές τι ακριβώς μπορεί να συνέβαινε στην διάρκειά τους. Φαίνεται όμως ότι η αρχική αυτή πρόθεσή τους μάλλον αποτέλεσε ένα ιδανικό δόλωμα προκειμένου να προκαλέσει λίγο θόρυβο το θολό και αρκετά ασαφές εγχείρημα στο οποίο κατέληξαν.
Εκτός από μια σειρά από σύντομες σκηνές πορνογραφικού γκέι σεξ που μπαίνουν ως εμβόλιμες σφήνες στο φιλμ, το ωραίας διάρκειας «Interior. Leather Bar» περισσότερο συζητάει παρά απεικονίζει αυτό που υποτίθεται πως ανέλαβε να δείξει.
Αποκτά μάλιστα εξαρχής τον χαρακτήρα ενός παρασκηνιακού δοκιμίου το οποίο βάζει ως σκοπό να εξερευνήσει μερικές κραταιές προκαταλήψεις που το μοντέρνο σινεμά και ολόκλήρος ο σημερινός κόσμος εξακολουθούν να διατηρούν απέναντι στο ζήτημα της αναπαράστασης του σεξ στον κινηματογράφο.
Το τρέιλερ του «Interior. Leather Bar»
Τα ερωτήματα που θέτει το φιλμ έχουν αναμφίβολα ενδιαφέρον και αφορούν εξίσου τους συντελεστές που συμμετέχουν σε αυτό όσο και τους θεατές. Το πρόβλημα με το φειδωλό κινηματογραφικό ορντέβρ που σκαρφίστηκε, παρ’ όλα αυτά, ο Τζέιμς Φράνκο είναι ότι πάσχει από αδυναμία εστίασης: δεν γνωρίζει ούτε τι θέλει να πει, ούτε πώς θα μπορέσει να το εκφράσει καλύτερα.
Όπως οι κατά συρροή γενικότητες που ξεστομίζει σε κάποιο σημείο του φιλμ ο ίδιος ο δημοφιλής ηθοποιός, έτσι και η ταινία του παραμένει ένα μετέωρο εγχείρημα που αρέσκεται να εξασκεί το (ύποπτο καλλιτεχνικά) άθλημα του να σε κάνει να μαντεύεις.
