Βέβαια το ερώτημα δεν είναι με ακρίβεια βαλμένο. Οπότε, για να μην καθόμαστε και γράφουμε λίβελους για ακόμα μια απίστευτη ταινία που γουστάρουν ορδές κοινού, ας δούμε το ερώτημα σωστά. Στην ιστορία του «John Wick», άλλωστε, μπορείς να βρεις την σπορά του κακού που έχει βρει το Χόλιγουντ, παρότι προφανώς δεν είναι το χρονικά πρώτο παράδειγμα.
Το «John Wick» λοιπόν, μόλις 11 χρόνια πριν, φτιάχτηκε σαν ένα στυλάτο b movie, δωρεάν προϋπολογισμού (30 εκατομμύρια σήμερα είναι πενηνταράκια). Εκπληκτικά, μιας και στον κόσμο, κυρίως τον αρσενικό αλλά όχι μόνο, αρέσει να βλέπει ξύλο και ηδονικούς πυροβολισμούς στο κεφάλι, η ταινία τριπλασίασε το budget της σε όλο τον κόσμο. Τρία χρόνια μετά ήρθε το σίκουελ. Κόστισε λίγο παραπάνω, ήδη έκπληξη αυτό, και 6πλασίασε τα έσοδά της. Αυτό ήταν, βρήκαμε την κότα, και την χήνα και την στρουθοκάμηλο με τα χρυσά αυγά. Δύο χρόνια μετά η νέα ταινία. Τώρα όμως (ανεξήγητα;) ο προϋπολογισμός διπλασιάζεται (είμαστε στα 75 εκατομμύρια), οπότε παρότι οι εισπράξεις γίνονται πια a movie, τα 326 εκατομμύρια είναι πλέον κάτι παραπάνω από 4 φορές τα έξοδα. Αναλογία που θα διατηρηθεί και στην 4η (τρίωρη!) ταινία, τέσσερα χρόνια μετά (πρόπερσι, 2023), όταν πια το έργο είναι μια κανονική ταινία-ναυαρχίδα στούντιο (Lionsgate) με 100 εκατομμύρια κόστος και 440 εισπράξεις.
Σε όλο αυτό είναι σαφής ο προσανατολισμός. Οι ταινίες, με φοβερή ταχύτητα (τέσσερεις ταινίες σε εννέα χρόνια!!) αναμασούν, μεγαλώνουν, και κρύβουν τον οικονομικό τους πολυέξοδο γιγαντισμό πίσω από εισπράξεις που ακούγονται ηχηρές. Όμως να υπενθυμίσουμε ότι τα 100 εκατομμύρια έξοδα σημαίνουν μπορεί και 200 εκατομμύρια με την διαφήμιση μιας «ναυαρχίδας» και τα 440 είναι διαιρούμενα δια του δύο με τους αιθουσάρχες. Τι μένει; Η ζωή της ταινίας μετά την αίθουσα (streaming, τηλεόραση, ελάχιστο ψηφιακό home entertainment) και όποια merchandise μπλιμπλίκια αυξάνουν παρέα με ένα franchise. Με κέρδη ίσως, όχι επιχειρηματικά «υγιώς» πολλά όμως.
Πλέον ο «John Wick», παρά την κατάληξη του 4ου, παρά και την «Ballerina», που έρχεται τον Ιούνιο, είναι σύμπαν και ως τέτοιο λογαριάζεται σαν μια πολυδύναμη μηχανή παραγωγής περιεχομένου. Μέχρι εξαντλήσεως. Το λένε και οι ίδιοι: «Ο κόσμος εξακολουθεί να μεγαλώνει και να διευρύνεται με απίστευτους τρόπους», λέει η Τζένεφερ Μπράουν της Lionsgate (Head of Global Products and Experiences, λέει ο τίτλος της....).
Ο Κιάνου Ριβς, που μπορεί να είναι πιο αργός άνθρωπος που έριχνε ξύλο μετά τον Μπαντ Σπένσερ, αλλά είναι ο Κιάνου Ριβς, είχε πει με νόημα πριν λίγο καιρό απαντώντας σε υποθέσεις σίκουελ ότι «ο χαρακτήρας είναι νεκρός», όμως η αλήθεια είναι ότι χωρίς Κιάνου δεν ξέρει κανείς κατά πόσον υφίσταται John Wicκ. Ένα οκταψήφιο νούμερο ανασταίνει άπαντες. Ερώτημα πώς θα τα βρει η Lionsgate -η οποία παραπαίει λένε και ακούγεται πώληση στο βάθος- να τα δώσει, αλλά γεγονός παραμένει, όσο αυτοκτονικό κι αν ακούγεται (εδώ κοτζάμ MGM με Ρόκι και Μποντ και ξεπουλήθηκε) ότι η πορεία των παραγωγών σήμερα είναι αυτή. Διόλου τυχαία η κατάντια.
