Στους όσους εναπομείναντες υπήρχε μια απορία τι γίνεται με την ταινία. Έχει ολοκληρωθεί εδώ και μήνες, ωστόσο δεν ακουγόταν ημερομηνία εξόδου. Ακόμα δεν υπάρχει ημερομηνία, αλλά υπάρχουν νεότερα.
Η ταινία εκτοπίστηκε από την οσκαρική καμπάνια του στούντιο, θα βγει όμως το φθινόπωρο. Αυτά είναι πολύ κακά νέα από την πλευρά ότι τόσο καθυστερημένα και σε ένα τόσο γεμάτο πρόγραμμα ήδη του φθινοπώρου, η ταινία πρακτικά θα «πεταχτεί» στα λιοντάρια του box office με ελάχιστες πιθανότητες κάποιας αντοχής, καθώς δεν υπάρχει προώθηση και δεν υπάρχουν σταρ (υπάρχει όμως καστ - Νίκολας Χουλτ, Τόνι Κολέτ,Κίφερ Σάδερλαντ, Τζ. Κ. Σίμονς) να εγγυηθούν ένα άνοιγμα ή ένα κράτημα αιθουσών. Δεν υπάρχει καν τρέιλερ. Ποντάρουμε στην κριτική - αν όμως κρίνει κανείς από κάποιες αντιλήψεις για το «Cry Macho» (2021), δεν είναι η εποχή αρμόζουσα.
Το καλό είναι ότι ο Κλιντ υπάγεται σε δικούς του κανόνες. Έτσι λοιπόν έκανε την ταινία του και τώρα διαβάζει ήδη σενάρια για την επόμενη, έτοιμος να σπάσει το «ρεκόρ ντε Ολιβέιρα», ο οποίος έκανε σωρηδόν μικρού μήκους ως τα 107 και τελευταία μεγάλου στα 104. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Πάντα αξιοθαύμαστος ήταν στην εργασιακή του ηθική, ακόμα κι όταν η κριτική δεν καταλάβαινε γρι έξω από τα προφανή ή ο καιρός περνούσε και οι ηλικίες της θεωρητικής ακμής είχαν παρέλθει. Ο Ίστγουντ, σκηνοθετικά μιλώντας, έχει πολλές καριέρες, μια για κάθε δεκαετία σχεδόν, αλλά ειδικά η φάση στην οποία μπήκε από τα 60 και μετά, ή η νέα άνθιση από τα 70 και μετά (κι έπειτα το παραγνωρισμένο σερί των 80 και μετά...) συνιστούν ένα απίθανο σώμα έργου. Προφανώς δεν είναι για όλους, αναλόγως και τι ζητά καθένας από το σινεμά του. Ωστόσο είναι αμερικανικός αφηγηματικός κινηματογράφος σε όλη του τη δόξα, και μάλιστα με κάποιες σχεδόν «τρομακτικά» απροσδόκητες αναγνώσεις των ορίων του σινεμά που υπηρετεί (σημείο δόξας: «Αναχώρηση για Παρίσι»), τόσο εντυπωσιακός για «φτασμένο δημιουργό» που να κάνει να ωχριούν κάμποσοι πετυχημένοι και κριτικά ένδοξοι που έχουν να στοιχηματίσουν τη φήμη τους δεκαετίες ολόκληρες. Ο Κλιντ το κάνει κάθε Δευτέρα πρωί.
Εύλογα, για τον υπογράφοντα, μια από τις 2-3 πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς που διανύουμε.
