Μακριά από τον μακρινό γαλαξιά κι από τις ορδές τιφόζι που ζητούσαν το κεφάλι του στο πιάτο, ο Ράιαν Τζόνσον έφτιαξε ένα δικό του franchise, τιμώντας τη βρετανική παράδοση του whodunit. Και βρήκε στο πρόσωπο του Ντάνιελ Κρεγκ – να μην αλλάξει προφορά ποτέ-, τον Μπενουά Μπλανκ του, έναν γκέι μπον βιβέρ της ανωτάτης ντετεκτιβικής που, όπως οι προκάτοχοι και οι συνάδελφοί του, πηγαίνει όπου πηγαίνουν δολοφονίες που αναζητούν εξιχνίαση. Η πρώτη υπόθεσή του έσκισε στα ταμεία, η δεύτερη θα έσκιζε επίσης, αν δεν την είχε πάρει το Netflix, που βρήκε καλή ιδέα να το διανείμει μόνο για μια εβδομάδα σε μερικές χώρες και λίγες αίθουσες και να μην το συνεχίσει, παρά τις θεαματικές εισπράξεις – 14 εκατομμύρια δολάρια, sold-outs στις περισσότερες αίθουσες που παίχτηκε και, θα το επαναλάβουμε, δεν ήταν πολλές.

Ακόμα η πλατφόρμα δεν έχει κάνει γνωστά τα σχέδια διανομής της τρίτης ταινίας, με τους Τζόνσον και Κρεγκ να πιέζουν (και να ελπίζουν) για κανονική διανομή. Στο μεταξύ η ταινία θα αποτελέσει την Ταινία Έναρξης του 69^ου Φεστιβάλ Λονδίνου. Για τους φίλους του σινε-τουρισμού που ενδιαφέρονται και για το σινεμά εκτός από την «φάση», να επισημάνουμε ότι το Φεστιβάλ Λονδίνου είναι το κατεξοχήν φεστιβάλ για όποιον θέλει πραγματικά να δει ταινίες. Κλείνεσαι όλη μέρα στο Picturehouse Central ή στο συγκρότημα του BFI στο Southbank και βλέπεις βασικές ταινίες της αγγλοσαξωνικής παραγωγής που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο επόμενο διάστημα, αλλά και ένα best of από τα μεγάλα φεστιβάλ που προηγήθηκαν. Φεύγοντας, έχεις παρακολουθήσει τη μισή σεζόν. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.