Μια από τις παραμέτρους που βοηθούν την μελέτη του Κινηματογράφου και συστηματοποιούν καλύτερα την συνάρτηση μιας εθνικής παραγωγής με τις συνθήκες της εποχής της, είναι τα κινηματογραφικά ρεύματα. Από την Σοβιετική πρωτοπορία, τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό (ίσως το αισθητικά πιο προηγμένο ρεύμα που υπήρξε ποτέ) και τον Ιταλικό Νεορεαλισμό, δια μέσω του Αγγλικού Free Cinema, του Νέου Γερμανικού Σινεμά, του Νέου Χόλιγουντ, έως την εποχή μας, την κάπως φτωχότερη πάντως με ανθυπορεύματα και ρυάκια να κυλούν, το σινεμά δεν στερείται, παρά τα μοναχά 130 χρόνια του, ρευμάτων.

H μακρινή Ανατολή έχει βέβαια ένα μεγάλο New Wave, που είναι το ιαπωνικό κατά βάση της δεκαετίας του '60, έχει την Κίνα με τις Γενιές της, αλλά όχι ακριβώς και ένα συντεταγμένο ρεύμα, και έχει, ολοένα και πιο μαγνητιστικά για αρκετούς σινεφίλ, το κορεατικό New Wave. Είναι που είναι μια ιδιαίτερη χώρα η Κορέα, εννούμε πάντοτε την Νότια Κορέα, για την Βόρεια η πληροφορία είναι κάπως...σποραδικότερη, έχει από πάνω της κι έναν δυνητικά πυρηνικό μπαμπούλα, έχει και την μακρά ιστορία της, έχει και τα δυτικά της πόδια, που πάντως στις καλύτερές της στιγμές κόβει από τη ρίζα και περπατά με τα δικά της. Φέτος κλείνουν επισήμως 106 χρόνια ζωής της κορεατικής κινηματογραφίας - εδώ μπορείτε να έχετε κι ένα έναυσμα έρευνας οι ενδιαφερόμενοι.

Ρώτησαν λοιπόν από το KoreanScreen.com, ένα αγγλόφωνο site αφιερωμένο στα κορεατικό σινεμά, κοντά 160 κριτικούς να πουν την λίστα τους. Τα αποτελέσματα είναι εδώ, στο αγαπητό μας letterboxd. Η πρώτη 20άδα είναι αυτή:

1) Burning (2018)
2) Parasite (2019)
3) Memories of Murder (2003)
4) Oldboy (2003)
5) The Handmaiden (2016)
6) Spring, Summer, Autumn, Winter and Spring (2003)
7) The Housemaid (1960)
8) Poetry (2010)
9) Peppermint Candy (1999)

Κακοφαίνεται κάτι; Ναι, στην πρώτη 20άδα (μετά κάπως διορθώνεται το πράγμα) όχι μόνο είναι κυρίαρχος ο 21ος αιώνας, όχι μόνο μοιάζει να υπάρχει ελλιπής γνωστική κάλυψη δεκαετιών (1930-1970) που το απωανατολικό σινεμά διέπρεπε, αλλά φαίνεται να υπάρχει και ίσως υπέρεμετρη παρουσία αμιγών ειδών στη λίστα - κυρίως του Φανταστικού. Θα μου πεις και γιατί διαμαρτύρεσαι και συ δεν θα ψήφιζες, μπορεί και πρώτο, το «The Wailing»; Ενδεχομένως ναι, αλλά είμαι σε πλήρη αποδοχή των γνωστικών ορίων μου εδώ, δίχως να έχω δει (πραγματικά, όχι letterboxdικά) 200 «βασικές» ταινίες από κάθε δεκαετία μιας κινηματογραφίας, δεν «δικαιούμαι δια να ομιλώ».

Πάντως το κορεατικό new wave είναι εδώ, τα ανοίγματά του και το πάτημα σε αρκετό κόσμο είναι δεδομένα και στο πλατφορμικό σύμπαν, δεν μένει παρά η ενδιαφερόμενη Κριτική να κάνει σωστά τη δουλειά της και να γνωστοποιήσει το μεγαλύτερο δυνατό φάσμα της κινηματογραφίας αυτής. (Διότι χωρίς σοβαρή Κριτική επιβιώνει το «ότι να 'ναι» και εισερχόμαστε σε εποχές που γίνονται και υπερήφανες για το οτινάναι τους.) Και αναλόγως οι πλατφόρμες, γιατί από αίθουσες δεν ελπίζει κανείς, να προτάξουν στο πρόγραμμά τους (άρα κι εμείς να τα βλέπουμε, ειδαλλως θα φουντάρουν κι αυτές οι κακομοίρες) και τέτοιο σινεμά.