Η «γκρίνια» του γενεαλογικού κενού στις κινηματογραφικές εποχές ίσως δεν είναι άνευ προηγουμένου, πάντα οι απερχόμενοι έβλεπαν τους επερχόμενους γεμάτους προβλήματα, έχει όμως μεγαλύτερη δόση αλήθειας, ιδίως όσο εξειδικεύεις τα ερωτήματα. 

Για παράδειγμα, η Τζέσικα Λανγκ. Μια τιτάνια ηθοποιός - που παραδόξως δεν είχε τις μεγαλύτερες ευκαιρίες/συνεργασίες της εποχής της. (Για την ακρίβεια δεν θα ήταν κανείς πολύ μακριά από την αλήθεια, αν έλεγε ότι η Λανγκ είναι ίσως το πιο ανεκμετάλλευτο ταλέντο της γενιάς της - και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για μια άλλη περίσταση.) Μεγάλωσε σε μια εποχή που το Χόλιγουντ άλλαζε μεν, πάντοτε άλλαζε το Χόλιγουντ, αλλά ακόμα είχε τα στούντιο, τα ονόματα, τον σεβασμό τους στην καλλιτεχνική διαδικασία. Δεν ήταν αυτό το εταιρικό όργιο που βλέπουμε σήμερα. Δεν ήταν αυτό το σινεμά για τα ΔΣ των μετόχων.

«Ζούμε σε έναν εταιρικό κόσμο και σαφώς έχει περάσει αυτό στην βιομηχανία του κινηματογράφου. Το μεγαλύτερο μέρος της πια δεν είναι περί της δημιουργικής διαδικασίας. Προφανώς όχι σε κάθε πτυχή, αλλά αισθάνομαι πως η καλλιτεχνική ροπή έχει υπερκσελιστεί από τον κίνητρο του εταιρικού κέρδους», λέει.

«Αν δεις τις καλύτερες ταινίες της περασμένης χρονιάς, τι έχουν κοινό; Δεν είναι αμερικανικές. Η αγαπημένη μου ήταν η 'Ανατομία μιας Πτώσης'. Πόσο συχνά βλέπουμε μια ταινία στην οποία η αμφισημία δεν έχει εξαυλωθεί;»

Εν συνεχεία θρηνεί κι αυτή την αλλαγή στον τρόπο της δουλειάς στο σετ. «Άλλοτε υπήρχε μια σύμπραξη μεταξύ ηθοποιών και δημιουργών. Ο σκηνοθέτης στεκόταν δίπλα στην κάμερα, υπήρχε μια αλχημεία, μια ενεργειακή μεταμόρφωση ενώ έπαιζες μπροστά του. Αισθανόσουν ότι ήταν δίπλα σου πάντα. Ήταν ωραίος τρόπος δουλειάς. Σήμερα ο σκηνοθέτης κάθεται σε ένα ξεχωριστό δωματιάκι κοιτάζοντας μόνιτορ.»

Όχι τυχαία η Λανγκ είναι σε φάση απόσυρσης. Από την στιγμή που η δημιουργικότητα είναι δευτερεύουσα σε σχέση με τα εταιρικά κέρδη, δεν νομίζω ότι θα το κάνω για πολύ ακόμα. Το σινεμά γίνεται προς ικανοποίηση των μετόχων, και αυτό ελαχιστοποιεί τον καλλιτέχνη και την τέχνη δημιουργίας μιας ταινίας.»

Μάλλον, δεν θα αλλάζαμε γραμμή. Και πώς άλλωστε; Εδώ ακόμα και το IndieWire, από όπου αντλούμε την είδηση, όταν περιγράφει την Τζέσικα Λάνγκ, την αναφέρει ως την ηθοποιό του «Feud» και του «American Horror Story». Κι όταν η ηθοποιός της «Frances», του «Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δυο Φορές» και του «Blue Sky», μνημονεύεται με γνώμονα όχι μια δημοσιογραφία που θέλει να εκπαιδεύσει, αλλά να πιάσει τον χτύπο μιας τηλεοπτικής γενιάς, όλο το σύστημα έχει πια πολύ άμμο στα γρανάζια του.