Σε άρθρο που εμφανίζεται στο Variety, ένα γράμμα τείνει να χαλάσει την φίλια, we are the world, εικόνα του στούντιο του Ποντικιού. Οι LGBTQIA+ εργαζόμενοι της εταιρείας κάνουν μια καταγγελία, που μπορεί να είναι ιστορική, μπορεί και να «τακτοποιηθεί» και δεν ξανακούσαμε γι' αυτήν.

Τι λέει το γράμμα; 

Λέει δύο πολύ σημαντικές καταγγελίες, επειδή οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι είναι «απογοητευμένοι, πληγωμένοι, φοβισμένοι και θυμωμένοι». Κι ο ένας λόγος είναι ότι η Disney έχει οικονομική εμπλοκή με το «Don't Say Gay» νομοσχέδιο (ένα google search σε υπεύθυνα ΜΜΕ θα σας ενημερώσει, ο υπογράφων παραπέμπει εδώ) και ο άλλος, σε συνάρτηση με το πρώτο, ότι «εμείς εδώ στην Pixar έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες περιπτώσεων του να δίνουμε πανέμορφες ιστορίες, γεμάτες διαφορετικούς χαρακτήρες, και να μας επιστρέφονται θρυμματισμένες. Σχεδόν κάθε στιγμή ανοιχτής gay στοργής έχει κοπεί, παρά τις αντιδράσεις και των δημιουργικών ομάδων και τις διοίκησης της Pixar. [... ] Μας απαγορεύεται η δημιουργία ανάλογου περιεχομένου. [...]»

Οι κατηγορίες είναι σοβαρές, ανέλπιστες - αν και κάπως αναμενόμενες σε σχέση με το συντηρητικό παρελθόν της εταιρείας. Συντηρητισμός που δεν εννοείται απαραίτητα ως σκοταδιστική, εχθρική στάση, όσο περισσότερο ως μέρος μιας πιο αργής, υπολογισμένης εξέλιξης, καθώς η Disney απαντά και στην μεγαλύτερη ψυαχγωγική αγορά του κόσμου. Βέβαια οι ταχύτητες στην κοινωνία και τα Μέσα είναι πολλές, η φωνή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σπρώχνει επιτακτικά, και, αν έχουν βάση οι κατηγορίες αυτές, έχουμε μια σύγκρουση του κινήματος με τα λεγόμενα «μεγαλοσυμφέροντα».

Η επιστολή αναφέρεται σε ένα γενικότερο κλίμα που επικρατεί, ιδίως στον Νότο των ΗΠΑ, όπου περνούν νομοθεσίες τύπου «don't say gay», δηλαδή σκεπτικών που κατά το κίνημα είναι ομοφοβικές και τρανσφοβικές, σε πολιτείες όπως αυτές των Νότια Καρολάινα, Βιρτζίνια, Τενεσί, Τέξας, Άιοβα, Γιούτα, Κάνσας, Ιντιάνα, Λουιζιάνα, Μισούρι και Αλαμπάμα, όλο δηλαδή το «κόκκινο τόξο» των ΗΠΑ, όπου ρεπουμπλικανικές φωνές καλούν σε μια «αποσιώπηση» (θα έλεγε το κίνημα) θεμάτων φύλου και ερωτικής συμπεριφοράς στην Εκπαίδευση μέχρι κάποια ηλικία.

Το διαμαρτυρόμενο κομμάτι της Pixar έχει πολλά περισσότερα να επισύρει στον πρόσφατα απελθόντα πρόεδρο της Disney, τον Μπομπ Άιγκερ, επί των ημερών του οποίου εξαγοράστηκε η Pixar από την Disney - οπότε, λέμε εμείς, η διαμαρτυρία θα έπρεπε ίσως να στοχεύεται και στην διοίκηση της Pixar που αποδέχθηκε την εξαγορά αυτή, αν και σε μια εποχή που η συζήτηση ανάλογων θεμάτων ήταν συγκριτικά αόρατη. 

Μεγάλο θέμα, που ενδέχεται να πάρει διαστάσεις, κυρίως γιατί σχετίζεται με τον «σκληρό καπιταλισμό» του προφίλ και της αγοράς που απευθύνεται η παραδοσιακά οικογενειοκεντρική εταιρεία. 

Το πλήρες γράμμα, αλλά και το άρθρο του Variety μπορείτε να το βρείτε εδώ, ενώ ακολουθεί το «Out» μικρού μήκους της Pixar, προς τιμήν του περσινού μήνα Pride.