Χαρά όταν τα γράφαμε σε ανύποπτο χρόνο - και χωρίς να ξέρουμε όχι αν θα καταφέρουμε να τα έχουμε φέτος, αλλά αν θα καταφέρουμε να σας φέρουμε ταινίες και φεστιβάλ φέτος - ευτυχία που τα καταφέραμε, δια πυρός και σιδήρου, και σας τα παρουσιάζουμε.

Το «Blue Moon» μας γυρίζει σε μια βραδιά του 1943, στην καρδιά του Μπρόντγουεϊ. Είναι η βραδιά που ο βασανισμένος Λόρενς Χαρτ, αυτός ο μεγάλος στιχουργός του Great American Songbook, ετοιμάζεται να ζήσει και ίσως να πεθάνει ανάμεσα σε φαντάσματα παρελθόντος, παρόντος και μελλόντος. Ο Λινκλέιτερ κάνει κάτι που το Χόλιγουντ έχει ξεχάσει να κάνει (λέει αμερικανικές ιστορίες, αναπλάθει εποχές, σαγηνεύει με όλα τα κανόνια να σημαδεύουν την αιχμαλωσία (και συντροφιά) της φαντασίας του θεατή. Που αν είναι και λίγο πιο κοντά στα γεγονότα της εποχής της ταινίας, έχει την τιμητική του.

Το ίδιο, αλλά σε άλλη ατμόσφαιρα, ακόμα πιο σινεφιλική, κάπου 20 χρόνια μετά, κάνει και στο «Nouvelle Vague», στο οποίο και παρακολουθεί τα γυρίσματα (και πάλι: την ατμόσφαιρα) μιας ταινίας (του γκονταρικού «Με Κομμένη την Ανάσα»), μιας εποχής, μιας ξεγνοιασιάς (;), μιας Ιστορίας. 

BLUE MOON

Μια βροχερή νύχτα του 1943, σε ένα μπαρ κρυμμένο πίσω από τις λαμπερές θεατρικές μαρκίζες του Μπρόντγουεϊ, ο διάσημος στιχουργός Λόρενς Χαρτ ετοιμάζεται να δώσει την τελευταία του δημόσια «παράσταση», λίγο πριν άδοξα και πρόωρα αποσυρθεί. Βρίσκεται στο λυκόφως της καριέρας και της ζωής του, όμως για εκείνο το ένα βράδυ θα σταθεί στην άκρη της μπάρας παρέα με το ουίσκι και τον σαρκασμό του. Θα συναντήσει φίλους και παλιούς συνεργάτες. Θα φιλοσοφήσει πικρόχολα και θα κουτσομπολέψει πικάντικα. Θα βρεθεί ολοκληρωτικά συνεπαρμένος μπροστά στην αγγελική φιλόδοξη ενζενί που του έχει κλέψει την καρδιά. Και μόλις η νύχτα περάσει, μαζί της θα παρέλθει και ο δικός του χρόνος. Επιστρατεύοντας πρωταγωνιστικά τον Ίθαν Χοκ, στην καλύτερη ενδεχομένως ερμηνεία της καριέρας του, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ επιστρέφει θαυμάσια στο διαλογικό σινεμά που τον έκανε διάσημο (χάρη στο «Πριν το Ξημέρωμα» και τις δύο εξαιρετικές συνέχειές του), μεταφέρει ένα σπιρτόζικο και πνευματώδες σενάριο και διηγείται τη μελαγχολική αποφώνηση ενός υπηρέτη του θεάματος για τον οποίο οι προβολείς έμελλε να σβήσουν νωρίς. Αργυρή Άρκτος καλύτερης ερμηνείας για τον (συμπρωταγωνιστή) Άντριου Σκοτ στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου. Λουκάς Κατσίκας

NOUVELLE VAGUE
07/10/2025, 21:30, ΟΛΥΜΠΙΑ

Στην πιο αδιαπραγμάτευτα feel-good ταινία της χρονιάς, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ ξετυλίγει με χιούμορ και ακαταμάχητα νοσταλγική διάθεση το περιπετειώδες χρονικό δημιουργίας του εμβληματικού «Με Κομμένη την Ανάσα», που το 1960 έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο κινηματογραφικό στερέωμα, συστήνοντας στον κόσμο το ασυμβίβαστο και ανατρεπτικό ταλέντο του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Με ρετρό ασπρόμαυρη φωτογραφία που αποπνέει την ατμόσφαιρα του γαλλικού σινεμά των 60s και με ένα ζηλευτό καστ ως επί το πλείστον πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών να ενσαρκώνουν με μπρίο (και εντυπωσιακή φυσική ομοιότητα) όλες τις φλογερές προσωπικότητες του Νέου Κύματος, ο καταξιωμένος Αμερικανός σκηνοθέτης του «Πριν το Ξημέρωμα» παραδίδει την πιο απρόσμενη δημιουργία της πληθωρικής καριέρας του σε... άπταιστα γαλλικά. Ένα αδιάκοπα απολαυστικό φιλμ που όχι μόνο ζωντανεύει γλαφυρά τα παρασκήνια πίσω από μια ταινία που έμελλε να σημαδέψει για πάντα την ιστορία του κινηματογράφου, αλλά αποτυπώνει υποδειγματικά τον καλλιτεχνικό αναβρασμό και το επαναστατικό πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής. Θανάσης Πατσαβός