Ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ευλογημένος από μακροβιότητα αλλά και από ενεργητικότητα και αγάπη για την φιλμοκατασκευή, έχει αφήσει πίσω μια μακρά σειρά από ταινίες. Αναλόγως με ποιον κάθεσαι άλλα πράγματα θα ακούσεις για την φιλμογραφία αυτή. Αυτό που είναι στάνταρ είναι, όπως το λέει και ο Π.Γκ. «η γκρίνια του». 

Σειρά τώρα ως αντικείμενο της γκρίνιας αυτής έχει το σύγχρονο σινεμά. Το οποίο μελίρρυτα αποκαλεί «απέλπιδα μέτριο». Πήγε στο BFI προσφάτως και τους έλεγε ότι βλέπει πλήθος ταινιών και σειρών, κυρίως για να εντοπίσει πρόσωπα για τις δουλειές του, αλλά «επί του παρόντος βλέπω μετριότητες, πνιγόμαστε στην μετριότητα. Κάνουν χιλιάδες, εκατομμύρια ταινίες και οι περισσότερες είναι σκατά. Το 60% είναι σκατά και από το 40% το 1/4 δεν είναι χάλια, το 10% (του 40% πάντα) είναι αρκετά καλό και ένα 5% είναι σπουδαίο.» Πάντως εάν το 5% είναι χάρμα ιδέσθαι, να πω εγώ ταπεινά, θαυμάσιο ποσοστό είναι. «Οι ταινίες σήμερα καταρχήν δεν έχουν σενάριο. Γράψτε καλά σενάρια», προτρέπει γλυκά ο φίλος (και δικαστής) Ρίντλεϊ.

Κι αφού λοιπόν έχουμε τιγκάρει στο σινεσκατό, τι να κάνει κι αυτός....βλέπει τις δικές του ταινίες. «Οπότε αυτό που κάνω - και είναι ένα φρικτό πράγμα - είναι ότι άρχισα να βλέπω τις ταινίες μου (σ.σ. Χάρβεϊ Καϊτέλ, να καλός ηθοποιός, να τον χρησιμοποιήσω!) και θα έλεγα είναι πολύ καλές. Και δεν γερνούν, επίσης. Είδα το 'Black Hawk Down' προχθές και μονολόγησα 'πώς στο διάολο το έκανα αυτό;'» Παραδόξως είμαστε και κάποιοι που λέμε ακριβώς το ίδιο φίλε Ρίντλεϊ, χωρίς ίσως να εννοούμε ακριβώς το ίδιο. «ΑΛΛΑ», συνεχίζει πρόσχαρα (τα κεφαλαία δικά μου), «που και που ένα καλό θα βγει και είναι μια ανακούφιση που υπάρχει κάποιος εκεί έξω που κάνει μια καλή ταινία». Κάποιος άλλος, ακόμα, να προσθέσουμε.

Να 'σαι καλά Ρίντλεϊ Σκοτ, να κάνεις ταινίες, να έχεις κάτι να προσφεύγεις κι εσύ.