Τον γιγαντόσωμο Σουηδό τον γνωρίσαμε από ένα cameo κλασμάτων δευτερολέπτου στο «A View to A Kill», το τελευταίο Μποντ του Ρότζερ Μουρ, και τον μάθαμε για πάντα ως Ιβάν Ντράγκο στο 4ο «Ρόκι» του Σιλβέστερ Σταλόνε. Έκτοτε έχει κάνει μια καριέρα-ποταμό σε b-movies, έγινε ένας action hero με δική του περιωπή, μέχρις ότου έρθουν οι «Expendalbles», όταν το φιλαράκι του ο Σλάι τον κάλεσε εκ νέου σε μια συνεύρεση action hero δεινοσάυρων που εμείς, όχι όλοι έμεις, αγαπάμε (ως τριλογία) ανεξαιρέτως. Την ίδια στιγμή, στο 2ο «Creed», και πάλι ο Σταλόνε, τον επανέφερε ως Ντράγκο, οπότε και σε μια στιγμή ανεπανάληπτου memory lane, τον ξαναείδαμε με την Μπρίγκίτε Νίλσεν στην ίδια σκηνή, ενώ στο φινάλε απέδειξε (αν χρειαζόταν κάτι τέτοιο) εκ νέου πόσο καλός ηθοποιός είναι.
Ταυτόχρονα με αυτό το τελευταίο, πάντως, ήταν και βαριά ασθενής. Έπασχε από καρκίνο από το 2015 και σε κάποια φάση η διάγνωσή του ήταν απολύτως δυσοίωνη με τους γιατρούς να του δίνουν 2-3 χρόνια ζωής. Να όμως που θαύματα συμβαίνουν, ο Σουηδός αποδειχθηκε μεγάλος μαχητής και 10 χρόνια μετά σχεδόν αποδεικνύεται «cancer free».
Το νέο μοιράστηκε ο ίδιος από το νοσοκομείο όπου και θα ξεφορτωθεί τον τελευταίο νεκρό όγκο. «Ήταν μια δύσκολη διαδρομή που μου δίδαξε γερά πώς να ζω την στιγμή και να απολαμβάνω κάθε ώρα της ζωής μου. Είναι ο μόνος τρόπος.»
Σιδερένιος από δω και μπρος - αν και σιδερένιος αποδείχθηκε - με όση τύχη παραπάνω για αντιστάθμισμα στην αγωνία που πέρασε.
