Πώς έχει το πράγμα με την Ράμσεϊ; Δεν πρόκεται για μια δημιουργό «του χεριού σου», ή για κάποια που θα κάνει «ένα για τους παραγωγούς κι ένα για την ψυχή της». Δεν πρόκειται επίσης για κάποια που μασάει (από δυσκολίες ή λόγια), αν και έχει την εκρηκτική/εσωστρεφή ψυχοσύνθεση της καταγωγής της.

Τέλος πάντων ήταν καλεσμένη του λονδρέζικου Φεστιβάλ που ολοκληρώθηκε προχθές, στις 19 Οκτωβρίου, και είχε κάμποσα να πει εκ των οποίων δύο τα κρατάμε. Το ένα είναι το πόσο σκαιά αντιμετωπίστηκε από την παραγωγή της στο "You Were Never Really Here" του 2017 («η ταινία είναι σκατά αλλά ο Χοάκιν είναι οκ», να σου λέει ο παραγωγός σου δεν καταπίνεται - και μετά την πίεσε να δώσει ημιτελές cut στις Κάννες για να ικανοποιηθούν οι λαίμαργοι).

Το άλλο είναι ότι έχει σκυλιάσει μάλλον μετά την κακοπέραση των τελευταίων ετών, με την υποδοχή κάποιων στο "Die, My Love" να μην βελτιώνει την διάθεση (αν και μάλλον οι κριτικές των Καννών θα αποδειχθούν ολίγιστες), και έχει επιβιβαστεί ήδη σε επόμενη περιπέτεια. Η οποία όμως δεν θα είναι ούτε μια διασκευή του "Moby Dick" (!!!), ούτε το "Stone Mattress" με την Τζούλιαν Μουρ, μα ούτε και το "Polaris" με Φίνιξ-Μάρα.

Και τι θα είναι; «Είναι καλό να αρχίζεις να σκέφτεσαι να γυρίσεις ταινία σε ένα μέρος και να το κάνεις καλά», λέει με νόημα εστίασης μακριά από περισπασμούς και γιγαντισμούς, οπότε άφησε μια πληροφορία ότι επεξεργάζεται μια ιδέα της αυτή την εποχή, είναι σε πρώιμη φάση και «δεν πρόκειται να δώσω άλλες λεπτομέρειες». Καλά ντε.

Οπότε τώρα αρχίζει η σπέκουλα περί του ποια μπορεί να είναι αυτή η ταινία, με τον φίλο μας στο World of Reel να εικάζει μήπως πρόκειται για ένα βαμπιρο-σχέδιο που το Έζρα Μίλερ είχε πει το περασμένο καλοκαίρι ότι δουλεύουν παρέα; Ενδέχεται. 

Για την ώρα επίκειται "Die, My Love" και είμαστε μερικοί που εναποθέτουμε ελπίδες.