Εδώ που τα λέμε δεν είναι δύσκολο να πάρεις αμπάριζα και να αρχίσεις να χώνεις με τις ταινίες του Σκοτ εδώ και πολλά χρόνια. Ευτυχώς δεν χρειάζεται εμείς (εγώ δηλαδή, μην παίρνω άλλους στο λαιμό μου) να το κάνουμε εδώ για μια ακόμα φορά, αφήνουμε τον Τζον Μάθισον, τον φωτογράφο του Σκοτ σε πολλές ταινίες του 21ου αιώνα (Gladiator, Hannibal, Matchstick Men, Kingdom of Heaven, Robin Hood). Αρμόδιος.

Απαντώντας, ας πούμε, για τη «νέα» προσέγγιση του Σκοτ να γυρίζει με πολλές κάμερες και άφθονο CGI, είναι σαφής: «Είναι τεμπέλικο, αλήθεια. Το κάδρο είναι γεμάτο λάθη, κάμερες, μικρόφωνα, σκιές, ατέλειες σκηνικού, όλα φαίνονται και μετά σου λένε βάλε CGI και καθάρισέ τα όλα.»

Εν συνεχεία, κοίτα να δεις, λέει ότι ο «ανυπόμονος» Σκοτ ενδιαφέρεται λιγότερο για την Φωτογραφία. «Δείτε τις παλαιότερες ταινίες του, το βάθος της εικόνας μέσω του φωτισμού. Δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά με πολλές κάμερες ταυτόχρονα, αλλά εκείνος τα θέλει όλα στο άψε- σβήσε. Δεν τον νοιάζει ακριβώς πώς ήταν το προηγούμενο πλάνο. Τον νοιάζει όμως να δείχνει ωραίο.»

Ο Μάθισον δεν περιμένει πια ο Σκοτ να γυρίσει στον τρόπο που τα έκανε άλλοτε. «Είναι πλέον γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα. Αυτό έχει αλλάξει σε αυτόν. Αλλά αφού έτσι το θέλει, παρότι δεν μου αρέσει, και σε πολλούς δεν αρέσει, και ο κόσμος αγαπάει τις ταινίες του, είναι ο Ρίντλεϊ Σκοτ και μπορεί να κάνει οτιδήποτε θέλει.»

Δεν άρεσε ούτε στον μακαρίτη τον Χάρη Σαββίδη, που συνεργάστηκε με τον Σκοτ στο «American Gangster». Και το λέει ο ίδιος ο Σκοτ, σε συνέντευξη στο American Cinematographer: «Έκανα το ίδιο με τις πολλές κάμερες στην ταινία με έναν άλλο καμεραμάν, που ήταν πολύ καλός. Τα πήγαμε μια χαρά και όντως έκανε φοβερή δουλειά με την ταινία. Αλλά εγώ εισήγαγα τρεις και τέσσερεις κάμερες και δεν του άρεσε. Τον είχα ακούσει να μιλάει στον γκάφερ και να λέει 'δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με τόσες κάμερες, τι λες;' 'Εγώ το ευχαριστιέμαι', είχε απαντήσει», σύμφωνα με τον Σκοτ. Ε αφού ο γκάφερ είναι ευχαριστημένος, τι σημασία έχει ο διευθυντής φωτογραφίας - που άμα λάχει τον λέμε και καμεραμάν;

Άλλωστε ο κόσμος περνάει καλά, εισιτήρια κόβονται, μια ακόμα γενιά μαθαίνει ότι το ποιοτικό Χόλιγουντ είναι οι αρπακόλλες του Σκοτ, λα βίτα ε μπέλα.