Μιλώντας για ιστορίες (μελλοντικών) παραλειπόμενων που μένουν στη συλλογική μνήμη, το «Megalopolis» δύσκολα θα καταφέρει ως ταινία να ξεπεράσει τον χαλασμό περί της παραγωγής, των γυρισμάτων, της πρεμιέρας και, πλέον, της διαφημιστικής του καμπάνιας.
H Lionsgate έβγαλε ένα ακόμα τρέιλερ χθες για την ταινία, με την (εξαιρετική - κι εξαιρετικά αυθάδικη) ιδέα να γεμίσει την εισαγωγή του με φράσεις αρνητικών κριτικών που έχει λάβει ο Κόπολα για τα αριστουργήματά του. Το είχε κάνει και ο Λιντς όταν προωθώντας το «Lost Highway» χρησιμοποίησε την απόρριψη των διασημότατων τότε Σίσκελ και Έμπερτ...υπέρ του. Ένα μικρό «σαμαράκι» στην όλη υπόθεση εδώ, ωστόσο, είναι ότι οι φράσεις είναι κατασκευασμένες, δεν ειπώθηκαν/γράφτηκαν ποτέ, αλλοιώνουν ακόμα και την πραγματική τοποθέτηση κάποιων εν λόγω κριτικών απέναντι στα έργα.
Η Lionsgate απέσυρε άμεσα το τρέιλερ, απολογήθηκε στους προσβεβλημένους κριτικούς (Κέιλ, Έμπερτ, Ριντ, Κάνμπι, Σάρις), δηλαδή στη μνήμη και τους συγγενείς τους, μόνο ο Ριντ ζει, λέγοντας στο τέλος: «Τα κάναμε σκατά. Λυπούμεθα.»
Ποιος το έκανε αυτό; Τι σχέση έχει ο Κόπολα με την υπόθεση; Το ενέκρινε δίχως έναν έλεγχο ότι πράγματι ειπώθηκαν τέτοια πράγματα; Έδωσε λευκή κάρτα και τον εξαπάτησαν; Έκαναν πλάκα οι διαφημιστές για να σηκωθεί σκόνη με απώτερο σκοπό μια μικρή απολογία και έναν μεγάλο θόρυβο;
Είναι ένα σκάνδαλο διαστάσεων φιάσκο, και αν εμπλέκεται ο Κόπολα αυτό θα είναι μια κηλίδα που θα αμαυρώσει τον χαρακτήρα του. Είτε εμπλέκεται είτε όχι, η ταινία διαφημίζεται μεν, όμως ο όποιος κόσμος βρεθεί στην αίθουσα εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ασφαλώς και δεν είναι κόσμος σινεφιλικού χαρακτήρα, αλλά σκανδαλοθηρικού. Και αν απογοητεύσεις αυτόν τον κόσμο, που έχει λογαριασμό σε ότι social υπάρχει εκεί έξω, τότε η διαφήμιση θα γίνει δυσφήμιση που θα τελειώσει την ταινία «οριστικά» στον παρόντα χρόνο του συλλογικού μας συνειδητού.
Έχει κάποια σχέση μια ταινία (ένα έργο τέχνης), με την διαφήμισή της (ένα έργο μάρκετινγκ); Όχι. Αλλά σε έναν κόσμο που αποφασιστικά ταυτίζει έναν καλλιτέχνη με τον βίο και την πολιτεία του, είναι αναπόφευκτο να ωσμωθεί και το «Megalopolis» με τον περί αυτώ κοινωνικό σχολιασμό.
Ιδού οι παραχαράξεις του τρέιλερ. Καθώς η συζήτηση περί fake news και τα ποικίλα νέα πρόσωπα της προπαγάνδας συνθέτουν τον κορμό της σχέσης μας με ό,τι νομίζουμε πραγματικότητα, μοιάζει με τραγικωμικό σαρκασμό της εικονικότητας και ενδεχόμενα σκληρή ειρωνεία προς μια ταινία που μέρος της ακούγεται πώς απεικονίζει και κριτικάρει την εποχή που η διαφημιστική της επικοινωνία αναπαράγει.
