Να είμαστε εξαρχής διευκρινισμένοι, μην βρούμε και κανέναν μπελά. Ο Χάρβεϊ Γουάινστιν, αντίθετα με άλλους για τους οποίους η απόφανση της κυνής (sic) γνώμης άρκεσε για την αμαύρωση του ονόματος τους, είναι ένας κατάδικος, ένας εγκληματίας αξιόποινων πράξεων που δικαιότατα είναι εκεί που είναι (στη φυλακή). Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του να σαπίζει ένας ηλικιωμένος στη στενή, αλλά στην ευνομούμενη κοινωνία όπως στρώνεις θα χρειαστεί και να κοιμάσαι.
Τα παραπάνω είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι ότι ο έγκλειστος υπήρξε ο σημαντικότερος ανεξάρτητος κινηματογραφικός παραγωγός των τελευταίων 30+ χρόνων. Αποδείξεις; Κουέντιν Ταραντίνο μέχρι το 2015, Il Postino, Confessions of a Dangerous Mind, The English Patient, Scream, Copland, Velvet Goldmine, The Others, Chicago, Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, Good Will Hunting, Aviator, The Artist, Carol, είναι μερικές ηχηρές αποδείξεις που φέρουν την συνδρομή ή και την πλήρη υποστήριξή του. Θέλετε και λιγότερο ηχηρές αλλά ίσως ακόμα καλύτερες; Dust Devil, Map of the Human Heart, Smoke, Blue in the Face, A Month by the Lake, She's So Lovely, The Wings of the Dove, Playing By Heart, Mansfield Park, The Yards, The Mist, Fruitvale Station είναι μερικές ακόμα.
Ο Γουάινστιν λοιπόν δεν θα λείψει σε κανέναν σαν άνθρωπος, αλλά λείπει εμφανώς στην Miramax σαν παραγωγός κοπής κλασικών χολιγουντιανών εποχών (δυστυχώς και με πολλά στραβά τους...). Έτσι, 20 χρόνια μετά την έξοδό του από την εταιρεία, ο νυν επικεφαλής της, Τζόναθαν Γκλίκμαν, αναπτύσσει σωρεία τίτλων σε τηλεοπτικές σειρές ή μίνι σειρές. Πρώτη προτεραιότητα έχουν οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» του Μάρτιν Σκορσέζε (ο οποίος διαμαρτυρήθηκε έντονα τότε για το τελικό μοντάζ, αλλά εν συνεχεία ξανασυνεργάστηκε με τον Γουάινστιν στον «Aviator»), το «Chocolat», «Ο Άγγλος Ασθενής», το «Copland» και το «Shall We Dance». Στα τελευταία Μάνγκολντ και Λόπεζ αντίστοιχα επιμελούνται. Εκτός από το απώτερο παρελθόν η εταιρεία κοιτάζει και στο πρόσφατο, αφού θέλει να προσαρμόσει τηλεοπτικά και το «Holdovers». Ευελπιστούν ότι ο Πέιν θα βάλει το χέρι του.
Μολονότι η πίτα φαίνεται μεγάλη στα...μηρυκασμένα τηλεοπτικά, ο Γκλίκμαν θέλει να επενδύσει και σε πρωτότυπο υλικό μεγάλης οθόνης. Κινηματογραφικά λοιπόν στοχεύει σε 5-8 ταινίες τον χρόνο, με τις μισές τουλάχιστον να είναι πρωτότυπες και με προϋπολογισμό τα 30-50 εκατομμύρα έκαστη. Εύγε και είμαστε μαζί σου. Αυτός είναι ο δρόμος.
