Δεν είναι ότι κάθεται. Δύο βιβλία έχει γράψει - εκ των οποίων οι «Κινηματογραφικοί Στοχασμοί» είναι ζενίθ απόλαυσης για τον σινεφίλ και ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχει γράψει δημιουργός του σινεμά για το σινεμά. Έχει εκκινήσει και το «Movie Critic» με τον Μπραντ Πιτ για 10η ταινία, όμως κάπου κόλλησε και (για την ώρα) το έχει εγκαταλείψει.

Δύο πράγματα είναι σαφή, στον υπογράφοντα, περί ύστερου Κουέντιν. Ένα ότι έχει αυτοπαγιδευτεί με την υπόθεση «10 ταινίες» και την ισχυρογνωμοσύνη του περί της κατά τον ίδιο «τέλειας φιλμογραφίας» και δύο ότι το σινεμά και το γράψιμο του τρέχουν απ' τα μπατζάκια. Δυστυχώς το πρώτο, ευτυχώς το δεύτερο. Πόσο δύσκολο θα ήταν να απαγκιστρωθεί από τον αυτοπεριορισμό - ή έστω να γράψει άλλα πέντε βιβλία για ταινίες;

Για την ώρα κοιτάζει αλλού. Ο κινηματογραφικός κοιτάζει προς θέατρο μεριά, ένα κωμωδιογράφημα, λέει ο ίδιος, όπου το κοινό είναι χαρακτήρας του έργου. Αν πετύχει λέει, ύστερα κι από ερώτηση του Μπιλ Μάχερ στου οποίου το podcast μίλησε, «τότε μπορεί να το κάνω ταινία». Μην εκπλαγούμε αν εγκαταλείψει και το θεατρικό...

Κάτι δεν κολλάει εδώ, φαντάζει υπερβολικά ανάμεσα σε αναστολή απόλαυσης και φοβία η όλη υπόθεση, κρίμα λέμε γιατί όσο κι αν ο άνθρωπος είναι σινεμά, χρειάζεται και λίγη προπόνηση ενδιάμεσα, τόσα χρόνια ανάμεσα σε ταινίες ελάχιστους ευνόησαν. Το podcast στην εβδομάδα θα έχει δεύτερο μέρος, ίσως εκεί μάθουμε κάτι παραπάνω και για το εγκαταλειφθέν (;) «Movie Critic».