Στον ομιλούντα κινηματογράφο, η «Μούμια» αριθμεί 93 χρόνια ζωής, εκκινώντας από την εξόχως αγαπητή ταινία του 1932 της Universal (που είναι μια μεταγραφή του Δράκουλα στις Πυραμίδες - και παλαβά εντελώς η ταινία του '59 είχε βγει στην Ελλάδα «Ο Βρυκόλακας των Πυραμίδων»), η οποία ευνοείται από τον Καρλ Φρόιντ στην σκηνοθεσία, εκείνον τον μεγάλο Γερμανό οπερατέρ του «Metropolis» που έκανε και μερικές ταινίες (καλύτερη των οποίων είναι μάλλον το «Mad Love» του 1935). Η μεγάλη επιτυχία ακολουθήθηκε από μια σωρεία συνεχειών στην δεκαετία του '40 και σε μετέπειτα χρόνια, όταν παρέλαβε η Hammer την μεταγραφή των Τεράτων της Universal.
Στα τέλη των '90ς ήρθε η μοντέρνα αναβίωση, αρκετά επηρεασμένη από ένα σινεμά δράσης που είχε μεσολαβήσει (ο Ιντιάνα Τζόουνς) και με Μπρένταν Φρέιζερ και Ρέιτσελ Βάις βγήκαν δύο εξαιρετικά πετυχημένες ταινίες το '99 και το 2001. Το 2008 έγινε και μία τρίτη, χωρίς την Βάις, η οποία έκανε εξίσου πολλά εισιτήρια (περισσότερα από ποτέ σε όλο τον κόσμο, λιγότερα στις ΗΠΑ), αλλά θεωρήθηκε μεγάλη αποτυχία γιατί είχε κοστίσει 175 εκατομμύρια - είχαμε μπει πια στην περίοδο των λευκών ελεφάντων που τόσο καλά γνωρίζουμε και σήμερα. Το 2017 έγινε μια ακόμα επιχείρηση αναβίωσης, με μπροστάρη τον Τομ Κρουζ και ως Dark Universe πια, η ταινία ξαναέκανε πολλά εισιτήρια αλλά και πάλι κόστισε κοντά 200 οπότε και το σχέδιο θεωρήθηκε ατυχές και λήξαν.
Όμως η πρότερη Μούμια ξαναχτυπά. Ίσως γιατί κάποιος θεώρησε ότι ο Μπρένταν Φρέιζερ έχει εκ νέου δυναμικό στο ταμεία, ίσως γιατί άλλος νομίζει ότι οι 400αριές των εκατομμυρίων είναι η βάση του franchise, ίσως και γιατί τι άλλο να κάνουμε ας ξυπνήσουμε τη Μούμια. Γνωρίζουμε ήδη ότι αν κοστίσει πάλι άλλα 200, το αποτέλεσμα ενδέχεται αυτή τη φορά να είναι και καταστροφικό.
Σανίδα σωτηρίας; Το αναλαμβάνει η κολεκτίβα της Radio Silence, προφανώς στο μεγαλύτερό της σχέδιο, υπό την αιγίδα τη φορά τούτη της Universal. Οι Ματ Μπετινέλι-Όλπιν και Τάιλερ Γκίλετ σκηνοθετούν. Είναι η κολεκτίβα πίσω κυρίως από horror σχέδια (το franchise των «V/H/S» αλλά και τα δύο τελευταία «Scream» φερ' ειπείν) και, αν δεν καπελωθούν εντελώς από το major στούντιο ίσως φέρουν έναν φρέσκο αέρα και, κυριότερα, ίσως καταφέρουν να κρατήσουν τον προυπολογισμό κάτω από τα 100 εκατομμύρια. Δεν ελπίζουμε, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να υπάρχει ελπίδα κέρδους. Με δύο 55αρηδες για πρωταγωνιστές, αγνώστους στο κοινό των multiplex (έστω και αν οι δυο ταινίες τους υπήρξαν κάποτε μεγαθήρια και στο home entertainment), πολλές συμφωνίες με τον Διάβολο θα πρέπει να συναφθούν.
