Πέθανε το περασμένο Σάββατο ο άνθρωπος που βρέθηκε στην ζώνη του λυκόφωτος της σταθερά παράξενης εποχής μας. Ο Μεχράν Καρίμι Νασέρι, ο άνθρωπος που έδωσε λόγο και αφορμή σε εκατοντάδες ρεπορτάζ, αναφορές, ντοκιμαντέρ και ταινία, αυτός που δεν πήρε ποτέ το αεροπλάνο και έμεινε για πάντα στο αεροδρόμιο, θεωρούμενης ηλικίας πλέον κοντά στα 80, πέθανε από την καρδιά του στο Αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκωλ του Παρισιού.

Ελάχιστα είναι γνωστά (κι όμως!) για τον Νασέρι, τον Ιρανό που έφτασε το 1988 στο Ντε Γκωλ προσπαθώντας να ταξιδέψει προς Αγγλία. Εξορίστηκε το 1977 από την χώρα του, όντας φοιτητής στην Αγγλία, σύμφωνα με τους New York Times. Τι συνέβη και πώς με τα χαρτιά του εξαρτάται από την πηγή της αφήγησης, αλλά το γεγονός παρέμεινε. Ο Νασέρι έζησε στο No Man's Land του πρώτου Terminal του αεροδρομίου από το 1988 ως το 2006, νοσηλεύθηκε, περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη μέχρις ότου καταλήξει εκ νέου στο αεροδρόμιο, στο «σπίτι» του, απ' όπου και κατέληξε, αλλιώς πια, προχθές Σάββατο.

Ο δικηγόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Κριστιάν Μπουρζέ ασχολήθηκε με την περίπτωσή του και ήταν αυτός που έλαβε την προσφορά των 250.000 δολαρίων από τον Σπίλμπεργκ για να γίνει η γνωστή ταινία με τον Τομ Χάνκς. Ο Νασέρι, σύμφωνα με τον δικηγόρο, παρότι έγινε κάπως πλουσιότερος, παρέμεινε «ακραία παρανοϊκός και εν συγχύσει», αν και, λέγεται, του άρεσε πολύ η αλληλεπίδραση με τον κόσμο και η διασημότητα που είχε αποκτήσει. Τον Σπίλμπεργκ μια φορά δεν τον ήξερε, πάντως.

Η ταινία απέφερε 219 εκατομμύρια και, αναμενόμενα ίσως, δεν μοιάζει να έχει και μεγάλη σχέση με τον άνθρωπο στον οποίον βασίζεται. Έχει όμως αρκετή ανθρώπινη θέρμη, που μπορεί να ακούγεται ντεμοντέ πια, αλλά την καρδιά της ιστορίας που συνέβη τα 34 αυτά χρόνια στον πρωτευουσιάνικο γαλλικό αερολιμένα την συλλαμβάνει και με το παραπάνω.