Δεν υπάρχει ένας φεμινισμός, υπάρχουν συνιστώσες του, όπως σε κάθε ιδεολογία, και έπειτα υπάρχει και η ιδιοσυστασία που, αν εκλείψει, θα μπορούσε να καταστεί εκείνο το στοιχείο που διαφοροποιεί τον υποστηρικτή από τον οπαδό. Η φεμινιστική δράση της Νάταλι Πόρτμαν είναι αδιαμφισβήτητη, μα η νέα της δήλωση φαίνεται να διαφοροποιείται από μια θέση παγιωμένη στις περισσότερες συνιστώσες του φεμινιστικού κινήματος. Αυτό την καθιστά λιγότερο φεμινίστρια από όσους δεν συμμερίζονται την άποψή της;

Η Πόρτμαν, λοιπόν, αμφισβήτησε την πολυσυζητημένη (και πολυχρησιμοποιημένη στον γραπτό και δη στον κριτικό λόγο) έννοια του «γυναικείου βλέμματος» ή, πιο σωστά, την εννοιολόγηση του. «Δεν πιστεύω στο γυναικείο βλέμμα. Το να λέμε ότι μια γυναίκα σκηνοθέτις έχει ένα συγκεκριμένο βλέμμα είναι μειωτικό για την ατομικότητα της γυναίκας, για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο», ανέφερε η Πόρτμαν και πρόσθεσε ότι δεν διαλέγει τα πρότζεκτ της με βάση το φύλο του σκηνοθέτη, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το «May December» του Τοντ Χέινς. «Οι γυναίκες πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για να σκηνοθετήσουν με τους άντρες, αλλά η εμπειρία της συνεργασίας με έναν σκηνοθέτη έχει να κάνει με το άτομο και όχι με το φύλο του. Ο Τοντ Χέινς, για παράδειγμα, έχει μια βαθυτερη κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τα έργα του περιλαμβάνουν πολυδιάστατους, σύνθετους γυναικείους χαρακτήρες», κατέληξε η Πόρτμαν.

Θυμίζουμε ότι το «May December» θα προβληθεί στις επερχόμενες Νύχτες Πρεμιέρας, που διεξάγονται από 27 Σεπτεμβρίου ως 9 Οκτωβρίου.