Οι «Τρεις του Γουέστ Μέμφις» δεν είναι ροκ συγκρότημα. Είναι οι πρωταγωνιστές μιας απίστευτης όσο και τραγικής ιστορίας που εκτυλίχθηκε το 1993 στη «βαθιά» Αμερική του Αρκάνσας, συγκλονίζοντας τη μικρή τοπική κοινωνία. Τρεις νεαροί, λάτρεις του heavy metal, κατηγορούνται για τον τελετουργικό φόνο τριών μικρών αγοριών και τελικά καταδικάζονται σε μια σειρά από δίκες που κατέγραψαν στα ντοκιμαντέρ τους με τίτλο Paradise Lost οι κινηματογραφιστές του HBO, Τζο Μπέρλιτζερ και Μπρους Σινόφσκι.
Σήμερα, 18 χρόνια μετά, οι Τρεις αφήνονται ελεύθεροι, υπό τη σκιά σοβαρών αμφιβολιών για την ενοχή τους και μετά από μεγάλη καμπάνια που ζητούσε ευνοϊκή αντιμετώπιση γι’ αυτούς (και στην οποία πρωτοστατούσε μεταξύ άλλων διασήμων ο Τζόνι Ντεπ), αλλά ουσιαστικά χωρίς να διακηρυχτούν επισήμως αθώοι. Οι ντοκιμαντερίστες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να αποδείξουν τα λάθη των τοπικών αρχών, τόσο στην περισυλλογή των στοιχείων, όσο και στις δικαστικές αποφάσεις σήμερα δικαιώνονται, αλλά η αμφιλεγόμενη αυτή ιστορία κίνησε και το ενδιαφέρον του Ατόμ Εγκογιάν (Exotica, Αραράτ, Γλυκό Πεπρωμένο, Chloe), ο οποίος σχεδιάζει μια ταινία μυθοπλασίας βασισμένη στα γεγονότα.
Σε σενάριο του Σκοτ Ντέρικσον και του Πολ Μπόρντμαν, θα μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο της Μάρα Λέβεριτ “The True Story of the West Memphis Three”. Ο ίδιος χαρακτήρισε την ιστορία σαν ένα «σύγχρονο κυνήγι μαγισσών του Σάλεμ»: περιθωριακοί νέοι, που κάνουν την επανάστασή τους μέσα από τη heavy metal μουσική, ζώντας σε ένα περιβάλλον που πνίγει τα όνειρα και τις ελπίδες, γίνονται εξιλαστήρια θύματα εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους – όργανα του σατανά, όπως θα τους χαρακτηρίσουν οι θρησκόληπτοι συντοπίτες τους, μην μπορώντας να χωρέσουν στη μικρή κλίμακα της κωμόπολης και του μυαλού τους το στυγερό έγκλημα που συμβαίνει τόσο κοντά τους.
“Αυτοί οι τρεις νέοι που έφαγαν τα χρόνια τους στη φυλακή δεν μπορεί να διέπραξαν το έγκλημα” λέει ο σκηνοθέτης. “Η ταινία, ωστόσο, δε θα προσπαθήσει να αποδείξει την αθωότητά τους. Περισσότερο θα επιχειρήσουμε σε ένα σπονδυλωτό δράμα να δείξουμε πώς η συμπεριφορά των τριών ηρώων και τα γεγονότα που ακολούθησαν επηρέασαν τις ζωές μια σειράς από άλλους χαρακτήρες γύρω τους.”
Η ταινία, που είχε προγραμματιστεί πριν από την απελευθέρωσή των τριών κατηγορουμένων, μπορεί να μη ρίξει φως στις σκοτεινές πλευρές των γεγονότων, όπως τα ντοκιμαντέρ, αλλά μπορεί με την ευαισθησία που διακρίνει τον Εγκογιάν να φωτογραφίσει τις αντανακλάσεις της ιστορίας και να δείξει μέχρι πιο σημείο κακίας μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αδυναμία.
Α.Ν
