Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ολοκληρώνει το εντυπωσιακό «Pacific Rim» και μοιράζεται με το περιοδικό Empire την αγάπη του για τα τέρατα που αναγνώρισε πολύ μικρός: «Μου συνέβαινε από την αρχή κάτι αλλόκοτο.

Δεν ξέρω πραγματικά πότε άρχισα να αγαπάω τόσο πολύ τα τέρατα, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήταν νωρίς. Όταν ήμουν 4 ή 5 χρόνων ρωτούσα τη μητέρα μου “μπορώ απόψε να μπω στο φέρετρο;” κι έμπαινα μέσα σ’ ένα ντουλάπι ή σε ένα κουτί παιχνιδιών. Υπάρχει ακόμα κάπου η φωνή μου ηχογραφημένη να ζητάω για χριστουγεννιάτικο δώρο μια ρίζα από μανδραγόρα για να χρησιμοποιήσω στα μαγικά!»

Από τις παράξενες προτιμήσεις της παιδικής ηλικίας εμπνεύστηκε και κάποιες σκηνές δράσης στο «Pacific Rim»: «Στην ταινία οι μάχες ήθελα να είναι όπως η πάλη των παιδικών μου χρόνων , γι’ αυτό και καθεμιά από τις σκηνές αυτές έχει διαφορετική δυναμική και αισθητική. Μία είναι επική, σαν από όπερα του Βάγκνερ. Γίνεται με φόντο μια θάλασσα γεμάτη από παγόβουνα μέσα σε μια δυνατή καταιγίδα με τα τεράστια κύματα να σκάνε επάνω στα ρομπότ και τα τέρατα.

Δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά για να δώσουμε σε αυτό το κύμα πραγματικό χαρακτήρα, με αναφορές στο Fuji και με τις σκηνές του νερού δίνουν δύναμη στην εικόνα αλλά και στην πλοκή. Αυτή η μάχη αποτυπώνει το μεγαλείο ενός γνωστού πίνακα του Γκόγια του “Κολοσσού”».

Το πρώτο υλικό από το «Pacific Rim» είναι εντυπωσιακό και ο Γκιγιέρμο έχει προειδοποιήσει ότι ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Οπότε ανυπομονούμε για περισσότερες εμμονές από την παιδική του ηλικία.