Εννιά χρόνια μετά το «The Dreamers» ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι επιστρέφει σε μια προσωπική ιστορία, μακριά από τις υπερπαραγωγές που τον έχουν χαρακτηρίσει και με αναφορές στο παλιό του σινεμά, εκεί όπου μια μικρή ιστορία μπορούσε με ελάχιστα μέσα να εξελιχθεί σε κάτι επικό (βλέπε «Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι»). Το «Me and You», η νέα του ταινία που παρουσιάστηκε στο περσινό Φεστιβάλ των Καννών μπορεί να μην έχει τη δυναμική μιας μεγάλης στιγμής του μαέστρου, αλλά διαθέτει μια παλιομοδίτικη κινηματογραφική αθωότητα.

Κεντρικός ήρωας ένας έφηβος (Τζάκοπο Όρμο Αντινόρι) που με πρόσχημα μια σχολική εκδρομή, κρύβεται στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειας, προσπαθώντας να ξεφύγει από τα «πρέπει», τα μαθητικά καθήκοντα, αλλά και τις επιταγές των δικών του για καλούς τρόπους, κοινωνικότητα και καθωσπρέπει συμπεριφορά. Η μοναξιά του θα διακοπεί από την «εισβολή» της εικοσιπεντάχρονης ετεροθαλούς αδελφής του (Τέα Φάλκο), η οποία ανακαλύπτει μέσα στην υγρή αποθήκη παλιά προσωπικά της αντικείμενα κι επιμένει να κρατάει συντροφιά στον νεαρό, δίνοντας παράλληλα τη δική της μάχη με την ηρωίνη. Τα δυο παιδιά έρχονται κοντά, γίνονται φίλοι, ή πιο σωστά σύμμαχοι εναντίον των των οικογενειακών πρωτοκόλλων και της καταπιεστικής καθημερινότητάς τους.

Στο τρέιλερ της ταινίας είναι εμφανής αυτή η προσπάθεια του σκηνοθέτη να δημιουργήσει μια εσωτερική «ταινία δωματίου» και ακόμα κι αν δε βρίσκεται στο πικ της έμπνευσης, οι λάτρεις της μουσικής θα βρουν ανάμεσα στους διαλόγους της ταινίας κομμάτια όπως το «Boys Don’t Cry» των Cure, το «Rebellion (Lies)» από Arcade Fire και δυο εκδοχές του «Space Oddity» του Ντέιβιντ Μπάουι, στα αγλικά και στα ιταλικά.