Η συζήτηση για την σχέση ανάμεσα στις ανησυχητικές εξάρσεις ένοπλης βίας στις ΗΠΑ και την απεικόνισή της στο σινεμά έχει αναζωπυρωθεί τους τελευταίους μήνες, ειδικά μετά τις δολοφονικές επιθέσεις σε κινηματογράφο της Ορόρα και στο δημοτικό σχολείο Σάντι Χουκ, αλλά και με αφορμή την κυκλοφορία μερικών ιδιαίτερα βίαιων ταινιών όπως ο «Django ο Τιμωρός». Τώρα και ο Ντάστιν Χόφμαν μπαίνει ιδιαίτερα δυναμικά στη σχετική συζήτηση, αποκαλώντας την απεικόνιση της ένοπλης βίας στο σινεμά «απατηλή» και – το σοβαρότερο – υποστηρίζοντας ότι τα στούντιο κάνουν διακρίσεις εις βάρος όσων ηθοποιών αρνούνται να φέρουν όπλα επί της οθόνης.
Σε συνέντευξή του στο Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ, ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός είπε ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας του προσπάθησε να αποφύγει ταινίες στις οποίες θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει όπλα (το υπερβίαιο «Straw Dogs» προφανώς εξαιρείται) για προσωπικούς λόγους και επειδή δεν πιστεύει ότι πρέπει να είναι κομμάτι της βιομηχανίας. «Πάντα πίστευα ότι το κοινό ταυτίζεται με την κινηματογραφική βία με έναν πολύ απατηλό τρόπο. Δεν βρίσκω τίποτα ενδιαφέρον σε ένα όπλο. Ένα όπλο υπάρχει για να απειλήσει ή να σκοτώσει.»
Συνέχισε λέγοντας ότι στη δεκαετία του ’60 ένας θεατρικός παραγωγός τον είχε απειλήσει με όπλο. «Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πώς είναι να έχεις ένα όπλο στραμμένο πάνω σου. […] Τα όπλα σπάνια χρησιμοποιούνται στις ταινίες, όπως στη ζωή. Απλοποιούνται, γίνονται μια καρτουνίστικη εμπειρία.»
Η πλειοψηφία του Χόλιγουντ φαίνεται αν μη τι άλλο μουδιασμένη και διστακτική να πάρει θέση στο ντιμπέιτ, εκτός από το στρατόπεδο του «Django», που μάλλον αναγκάστηκε λόγω τάιμινγκ: ο Ταραντίνο απάντησε (σε όλους τους τόνους) ότι απορρίπτει ασυζητητί κάθε προσπάθεια σύνδεσης της κινηματογραφικής βίας με την πραγματική βία, ενώ ο Σάμιουελ Λ.Τζάκσον ξεκαθάρισε ότι το πρόβλημα έγκειται αλλού: «Δεν νομίζω ότι το σινεμά ή τα βίντεο-παιχνίδια έχουν να κάνουν με αυτό. Δεν νομίζω ότι έγκειται στον περιορισμό της οπλοκατοχής. Μεγάλωσα στο Νότο με όπλα παντού και δεν πυροβολούσαμε κανέναν. Το σημερινό πρόβλημα είναι για ανθρώπους που δεν έχουν μάθει την αξία της ζωής.»
Ο Ντέιβιντ Μάμετ προκαλεί, υποστηρίζοντας θερμά την οπλοκατοχή
Η πρόσφατη στροφή του βραβευμένου θεατρικού και κινηματογραφικού συγγραφέα Ντέβιντ Μάμετ προς την δεξιά, έχει εκπλήξει πολλούς και πλέον, μετά την δημοσίευση του εμπρηστικού κειμένου του που υποστηρίζει με σθένος την οπλοκατοχή, εκνευρίσει ακόμη περισσότερους. Και με περιεχόμενο που κυμαίνεται από ανακριβές («σε 2 εκατομμύρια περιπτώσεις τη χρονιά, ένοπλοι πολίτες σταμάτησαν ένοπλους κακοποιούς») και τετριμμένο πολιτικά, ως ελαφρώς παράλογο («τι σταματά τα όπλα των κακοποιών από το να προκαλούν ατυχήματα; Αν το όπλο είναι πιο επικίνδυνο για τον ιδιοκτήτη του αντί για πιθανούς επιδρομείς, τότε γιατί να μην δώσουμε όπλα σε όλους τους κακοποιούς και να τους αφήσουμε να αυτοπυροβοληθούν σε ατύχημα;»), ποιος μπορεί να τους αδικήσει; Διαβάστε ένα κομμάτι του κειμένου του εδώ.
