Τον έχουμε συνηθίσει λιγομίλητο και απόμακρο στις δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις, και γι' αυτό η εμφάνιση του Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην εκπομπή της δημοσιογράφου Κέιτι Κούρικ μάς εξέπληξε και μας συγκίνησε ακόμη περισσότερο: στην ερώτησή της για την ευθύνη που ένιωσαν οι συντελεστές να απεικονίσουν σωστά τους πάσχοντες από ψυχολογικές διαταραχές στην νέα ταινία «Οδηγός Αισιοδοξίας», ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης με δυσκολία καταφέρνει να απαντήσει, κυριευμένος από αυθόρμητη συγκίνηση. «Φυσικά και καταλαβαίνω. Δεν μου αρέσει να συγκινούμαι αλλά ξέρω ακριβώς τι περνάει.» Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Ο'Ράσελ, μάλιστα, εξήγησε ότι ο Ντε Νίρο έδειξε ανάλογη συγκίνηση (και στη συνέχεια αυτοσχεδίασε) σε μια ιδιαίτερα έντονη σκηνή της ταινίας, αλλά και όταν του πρότεινε αρχικά το ρόλο.

Στην ταινία ο Ντε Νίρο υποδύεται τον πατέρα του πρωταγωνιστή, Πατ Σολετάνο (Μπράντλεϊ Κούπερ), ο οποίος βγαίνει απο ψυχιατρική κλινική και προσπαθεί να δαμάσει τον διπολισμό του. Σιγά σιγά όμως και ο ίδιος ο πατέρας αποκαλύπτεται ως ιδεοψυχαναγκαστικός και εθισμένος στα στοιχήματα, εκφάνσεις και αυτές εκκολαπτόμενων ή μη διαγνωσμένων ψυχολογικών διαταραχών.

Η συζήτηση, ευτυχώς, κινήθηκε μακριά από αδιάκριτες ερωτήσεις και δεν άγγιξε τις φήμες που θέλουν τον πατέρα του Ντε Νίρο να πάσχει από διπολισμό ή εκείνες που αναφέρουν ότι ένα από τα παιδιά του έχει ανάλογη διαταραχή.

Ο Ο'Ράσελ, από την άλλη, έχει από την πρώτη κιόλας προβολή της ταινίας εξηγήσει ότι αυτή ήταν μια εξαιρετικά προσωπική ταινία για τον ίδιο: ο γιος του, Μάθιου (που κάνει μια σύντομη εμφάνιση στην ταινία, ως το ενοχλητικό παιδί του γείτονα), πάσχει απο διπολισμό και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, και είναι ο λόγος για τον οποίο ο πατέρας του έκανε την ταινία, αφού του είχε εξομολογηθεί σε ηλικία 10 ετών ότι η ζωή είναι γι' αυτόν τόσο δύσκολη που δεν βρίσκει νόημα στο να συνεχίσει να υπάρχει. «Ήθελα μια ιστορία που θα τον βοηθούσε να νιώσει μέρος του κόσμου. Και αυτή ήταν η σωστή ιστορία. Δεν είναι γλυκερή. Είναι ανθρώπινη, είναι προσιτή.»

Τιμές για το σύνολο της καριέρας του

Η τηλεοπτική αυτή συνέντευξη ήρθε μετά από δύο σημαντικές δημόσιες εμφανίσεις του Ντε Νίρο, ο οποίος, μετά την εμφάνισή του στο επίσημο γεύμα των οσκαρικών υποψηφίων, άφησε τα αποτυπώματά του στην Hollywood Boulevard και στη συνέχεια παρευρέθηκε στην έναρξη του αφιερώματος της Αμερικανικής Ταινιοθήκης στην καριέρα του.

Στη σύντομη τελετή κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ντε Νίρο άφησε τα αποτυπώματά του έξω από το Chinese Theatre, ο Ντε Νίρο αστειεύτηκε ότι ο Τζο Πέσι «πάντα ισχυριζόταν ότι θα βρεθεί με τα πόδια του στο τσιμέντο, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είχε στο μυαλό του». «Είμαι ΝεοΥορκέζος. Εκεί γεννήθηκα, εκεί ζω, εκεί μεγαλώνω τα παιδιά μου, εκεί ξεκίνησα το κινηματογραφικό φεστιβάλ. Είναι το σπίτι μου. Αλλά και το Χόλιγουντ σπίτι μου είναι. Λένε ότι στην κινηματογραφική βιομηχανία έχεις τρία σπίτια: εκεί που ζεις, εκεί που ζει η πρώτη σου γυναίκα, και το Χόλιγουντ.»

Το τριήμερο αφιέρωμα στην Αμερικανική Ταινιοθήκη ξεκίνησε με την προβολή του «Οδηγού Αισιοδοξίας», για την οποία ο Ντε Νίρο είναι υποψήφιος για Όσκαρ μετά από πάνω από 20 χρόνια, και με μια αναλυτική κουβέντα με τον ηθοποιό για το σύνολο της καριέρας του.

«Αν τα πράγματα πηγαίνουν καλά για σένα ως ηθοποιό, πρέπει να συνεχίζεις να δουλεύεις,» είπε απλά ο Ντε Νίρο, ενώ μίλησε και για τη δουλειά του με τη θρυλική Στέλα Άντλερ στο Actors Studio και τις θρυλικές μεθόδους δουλειάς του, δηλώνοντας ότι το ταλέντο ενός ηθοποιού βρίσκεται στο να κάνει τις σωστές επιλογές, όχι στην προσωπικότητά του. «Τελικά, είναι ένας συνδυασμός μεθόδων - ό,τι δουλεύει καλύτερα για σένα.»

Αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη του να αποκλίνει από το σενάριο και να κάνει διαρκώς προσαρμογές, και την πεποίθησή του ότι οι σκηνοθέτες πρέπει να εμπιστεύονται τους ηθοποιούς τους ώστε οι τελευταίοι να νιώθουν ελεύθεροι να αυτοσχεδιάσουν.

Όταν η συζήτηση ήρθε στην στενή φιλία και συνεργασία του με τον Μάρτιν Σκορσέζε, από την οποία έχουν προκύψει οκτώ ταινίες, ο Ντε Νίρο είπε ότι θα ήθελε «να φτάσουν τις δέκα, αν όχι δεκαπέντε», ενώ είπε ότι θα ήθελε να ξανασκηνοθετήσει (μετά το κατασκοπικό θρίλερ «Καλό Ποιμένα» του 2006) αλλά πρέπει να βρει κάτι αρκετά δυνατό ώστε να δικαιολογεί το μεγάλο χρονικό διάστημα δουλειάς.

Αυτήν την περίοδο προετοιμάζεται για το ρόλο του δίπλα στον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Grudge Match», ως ένας από τους δύο συνταξιούχους, πρώην ανταγωνιστές μποξέρ που αναγκάζονται να επιστρέψουν στο ρινγκ. Και αν η ταινία ακούγεται κακή (δεν έχει κάνει και εμπνευσμένες επιλογές τα τελευταία χρόνια, κακά τα ψέματα), τότε παρηγορηθείτε στην ιδέα ότι στα άμεσα σχέδια του βρίσκεται και άλλη μία συνεργασία με τον Σκορσέζε, τον Αλ Πατσίνο και τον Τζο Πέσι, για το «The Irishman».

Ο «Οδηγός Αισιοδοξίας» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους