Εδώ και λίγο καιρό το όνομα του Τιμ Μπάρτον είναι συνδεδεμένο με το δράμα «Big Eyes» των Γουάινστιν, μια παραγωγή βασισμένη στη σχέση των ζωγράφων Γουόλτερ και Μάργκαρετ Κιν. Τελικά ο σκοτεινός παραμυθάς της οθόνης αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία της ταινίας, με τους αρχικούς πρωταγωνιστές Ράιαν Ρέινολντς και Ριζ Γουίδερσπουν να έχουν αποχωρήσει λόγω καθυστερήσεων στον προγραμματισμό του πρότζεκτ και με νέα όμως ηχηρά ονόματα να μας χτυπούν καμπανάκια: ο δις οσκαρούχος Κρίστοφ Βαλτζ και οι τέσσερις φορές υποψήφια της Ακαδημίας Έιμι Άνταμς ενώνουν το ταλέντο τους στους βασικούς ρόλους.

Ο Μπάρτον είχε από παλιά εκδηλώσει το θαυμασμό του για τους πίνακες της Κιν που αποτελούν και επιρροές του. Η ιστορία αυτών των έργων κατά τη δεκαετία του εξήντα προκαλεί ρίγος. Μάργκαρετ και Γουόλτερ βρέθηκαν αντίπαλοι στο δικαστήριο για την πατρότητα των έργων (συνήθως πορτρέτα με τα χαρακτηριστικά μεγάλα μάτια, που ενέπνευσαν και τον τίτλο της ταινίας), όπου η ζωγράφος ισχυρίστηκε ότι ο επίσης καλλιτέχνης σύζυγός της, προβεβλημένος στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, παρουσίαζε τα έργα της ως δικά του, ενώ την υποχρέωνε να μένει κλεισμένη στο ατελιέ να ζωγραφίζει. Τελικά το δικαστήριο μετά από μακροχρόνια διαμάχη του ζευγαριού δικαίωσε τη Μάργκαρετ μετά από ένα … «paint off», μια ζωγραφική μονομαχία ενώπιον της έδρας, στην οποία ο Γουόλτερ αρνήθηκε να συμμετάσχει.

Σκοτ Αλεξάντερ και Λάρι Καραζέφσκι, οι πένες του επίσης μπαρτονικού «Εντ Γουντ», οι οποίοι σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό θα σκηνοθετούσαν τα «Μάτια», συνεργάζονται και πάλι με τον αγαπημένο δημιουργό σε κάτι που μέχρι να ξέρουμε περισσότερα το καταγράφουμε αρχικά ως «η ευκαιρία του Μπάρτον να επιστρέψει σε κάτι διαφορετικό από το animated παραμύθι» και «η στιγμή που θα αξιολογήσουμε τον Κρίστοφ Βαλτς σε κάτι διαφορετικό από τα έξοχα ταραντινικά ευφυολογήματα».