Με την Ζιλί Ντελπί να ευχαριστεί τους δημοσιογράφους που βρέθηκαν στη Μεγάλη Βρετάνια, παρά τα όσα συμβαίνουν με την υπόθεση της ΕΡΤ, και τον συντονιστή της συνέντευξης, Γιώργο Κρασσακόπουλο, να αναφέρει ότι σήμερα δεν είναι και η καλύτερη μέρα για την ελληνική δημοσιογραφία, ξεκίνησε η σημερινή συνέντευξη τύπου για το πολυαναμενόμενο «Πριν τα Μεσάνυχτα», το οποίο εγκαινίασε χθες με τη λαμπερή πρεμιέρα του το 3ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας.

«Ο καθένας έχει μια καταπληκτική καριέρα από μόνος του, αλλά όταν βρίσκονται μαζί δημιουργούν κάτι μαγικό» είπε ο Γιώργος Κρασσακόπουλος και έδωσε το λόγο στους συντελεστές της κινηματογραφικής τριλογίας και της ρομαντικής ιστορίας που εκτείνεται σε δύο δεκαετίες.

«18 χρόνια πριν, όταν πρωτοβρεθήκαμε στη Βιέννη δε θα φανταζόμασταν ποτέ ότι θα γυρνάγαμε τρεις ταινίες και ότι θα βρισκόμασταν εδώ στην Αθήνα», είπε ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, «αλλά είμαστε ευτυχισμένοι που κατέληξε να είναι ένα πρότζεκτ ζωής για εμάς».

Σχολιάζοντας την ιδέα της τριλογίας ο Ίθαν Χοκ είπε ότι μπορεί να «δείχνει μοιραία και προφανής» σήμερα, αλλά δε θα μπορούσαν να είχαν σχεδιάσει κάτι τόσο παράλογο σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. «Η πρώτη ταινία ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, αλλά, ειλικρινά οι μόνοι τρεις άνθρωποι που ήταν ενθουσιασμένοι στην ιδέα του δεύτερου φιλμ ήμασταν εμείς οι ίδιοι», συμπλήρωσε η Ζιλί Ντελπί.

Μιλώντας για τον ιδιαίτερο τρόπο συνεργασίας τους στη δημιουργία των τριών αυτών ταινιών ο Ίθαν Χοκ είπε ότι «Είναι μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία, το να μπορείς να γράψεις τρία φιλμ με τη συμπρωταγωνίστριά σου και το να μπορείς να δημιουργήσεις από την αρχή τον χαρακτήρα σου κατ' αυτόν τον τρόπο. [...] Κάθε μάθημα υποκριτικής αρχίζει με το να γράφεις τη βιογραφία του χαρακτήρα σου. Εμείς γράφαμε η βιογραφία αυτών των χαρακτήρων μαζί για 18 χρόνια. Έχει ριζώσει μέσα μας όλη η εμπειρία.»

Απαντώντας σε μια ερώτηση για αυτόν τον «διαρκή ρομαντισμό», ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ εξήγησε ότι το «Πριν το Ξημέρωμα» ήταν μια εξερεύνηση της χημείας και της «σύνδεσης» δύο ανθρώπων που ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, το «Πριν το Ηλιοβασίλεμα» μια εξερεύνηση της επανασύνδεσης τους, ενώ το «Πριν τα Μεσάνυχτα» μια εξερεύνηση της πραγματικότητας της ζωής τους. «Σε κάθε φιλμ παρακολουθούμε λίγες ώρες από τη ζωή του Τζέσε και της Σελίν, οπότε απλά παίρνουμε κλεφτές ματιές από τη ζωή τους σε μια περίοδο 18 χρόνων, σαν έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο απεικόνισης, ώστε το κοινό να φέρει οτιδήποτε θέλει στην ιστορία.»

Οι αγαπημένοι καλλιτέχνες, όμως, δεν έπαψαν να μιλάνε και για το πόσο λάτρεψαν την Ελλάδα και το ελληνικό συνεργείο με το οποίο δέθηκαν πολύ, με την Ζιλί Ντελπί να έχει ως μόνο μικρό παράπονο τη ζέστη «ειδικά από τις 11 έως τις 4».

«Θα μπορούσες να ξοδέψεις μια ζωή εξερευνώντας την (Ελλάδα). Έχουμε έρθει μόνο σε ένα μέρος και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων είδαμε μόνο λίγη από την Πελοπόννησο. Από αυτά που ακούμε πρέπει να δεις ολόκληρη τη χώρα.» δήλωσε ο κινηματογραφικός Τζέσε, Ίθαν Χοκ, ενώ η Ζιλί Ντελπί ανέφερε ότι όταν κάποιος της είπε «αν σου άρεσε η Πελοπόννησος περίμενε μέχρι να δεις την Ιθάκη», το βρήκε δύσκολο να πιστέψει ότι θα μπορούσε να υπάρχει μέρος πιο όμορφο από αυτό που βρίσκονταν.

«Τις περισσότερες φορές που έχω γύρισμα στο εξωτερικό, ψάχνω να βρω την πρώτη πτήση για να επιστρέψω σπίτι. Αλλά εδώ ήθελα να μείνω, αν και είχα τα παιδιά μου να με περιμένουν» είπε ο Λινκλέιτερ, συμπληρώνοντας ότι «ένα από τα συγκινητικά πράγματα της δουλειάς μας εδώ ήταν το ελληνικό συνεργείο. Ήταν ακριβώς σαν μια ελληνική ταινία. Ο παραγωγός ήταν Έλληνας, ο διευθυντής φωτογραφίας ήταν Έλληνας, όλο το συνεργείο ήταν Έλληνες και καθόρισαν αυτή την εμπειρία για μας, διαμόρφωσαν το φιλμ και τα πάντα γύρω του, και αυτός είναι ένας λόγος που θα λάτρευα να επιστρέψω (στην Ελλάδα).»

Επισημαίνοντας την διεθνή επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου των τελευταίων ετών ο Λινκλέιτερ δεν ξέχασε να ευχαριστήσει την επί χρόνια φίλη του, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, η οποία «μας έφερε σε επαφή με πολύ κόσμο, σε μια πολύ καλή στιγμή για το ελληνική κινηματογραφία, τώρα που υπάρχει αυτό το νέο ελληνικό ρεύμα που κερδίζει διεθνή φήμη και ήταν πολύ ωραίο αίσθημα να είσαι μέρος όλου αυτού.»

Όταν, στη συνέχεια, ένας ξένος δημοσιογράφος περιέγραψε το «Πριν τα Μεσάνυχτα» σαν ρομαντική κομεντί και αναρωτήθηκε γιατί το συγκεκριμένο είδος δεν χαίρει κριτικής αναγνώρισης, δημιουργήθηκαν διαφορετικές αντιδράσεις από τους συντελεστές.

«Είναι σύνηθες να δίνονται βραβεία σε πράγματα που μοιάζουν σημαντικά. Πάντα είχα υπάρξει αλλεργικός σε ό,τι ήθελε να φαντάζει σημαντικό» δήλωσε ο Ίθαν Χοκ, ενώ η Ζιλί Ντελπί αναφέρθηκε στον κινηματογραφικό «Αμαντέους» λέγοντας ότι «το να καταφέρεις να κάνεις μια καλή κωμωδία είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα αφού πρόκειται για ένα από τα πιο παραγνωρισμένα είδη ως προς την ποιότητά τους. Υπάρχει πάντα αυτή η ιδέα ότι κάτι καλό και δημιουργικό πρέπει να είναι και σοβαρό. Η ιδέα του σοβαρού Σαλιέρι απέναντι σε έναν Αμαντέους που κλάνει. Πώς μπορεί να είσαι ένας ταλαντούχος άνθρωπος αν κλάνεις μπροστά στον Βασιλιά;»

Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, όμως, διαφώνησε με την τοποθέτηση της ταινίας του στο είδος της ρομαντικής κομεντί, το οποίο περιέγραψε ως λίγο φτηνό. «Δεν έχω σκεφτεί σε ποιο είδος ανήκει η ταινία μας. Αν και υπάρχει πολύ χιούμορ μέσα της, δεν είναι στημένη πάνω στη φόρμα των ρομαντικών κομεντί. Είναι πιο κοντά στο δράμα, σε μια μελέτη χαρακτήρων.»

«Όποτε μιλάς για ένα είδος, υπονοείται κάποιου είδους φόρμουλας, κάτι τελείως αντίθετο από αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε με αυτές τις ταινίες» συμπλήρωσε ο Ίθαν Χοκ. «Τα πιο πολλά από αυτά τα σενάρια θα απορρίπτονταν από μια καθώς πρέπει κινηματογραφική σχολή, γιατί δεν υπακουούν καθόλου τους κανόνες. Δεν κάνεις μια 30λεπτη σκηνή σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ή μια 14λεπτη σκηνή σε ένα αμάξι.»

Ο Ίθαν Χοκ και ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ μίλησαν, επίσης, και για την άλλη πολυετή συνεργασία τους στο «Πρότζεκτ των 12 ετών», ένα εν εξελίξει από το 2002 κινηματογραφικό σχέδιο που έρχεται φέτος στο πέρας του και αποτελείται από 12 μικρού μήκους με θέμα την πατρότητα και την ενηλικίωση ενός παιδιού. Ένα πρότζεκτ που έχει να κάνει με τον χρόνο σε σχέση με την αφήγηση, όπως περιέγραψε ο σκηνοθέτης του, ο οποίος έχει πολλάκις ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη θεματική. «Ο χρόνος μας επηρεάζει όλους, είτε μας αρέσει είτε όχι. Είναι αυτό που μας πλάθει σαν ανθρώπους» σημείωσε.

Κλείνοντας τη συνέντευξη, οι συντελεστές δήλωσαν ότι «Πάντα αναρωτιόμαστε πώς καταφέρνουμε να φτιάχνουμε αυτές τις ταινίες. Χαιρόμαστε, όμως, που παίρνουμε αυτό το ρίσκο, και ο κόσμος τις βλέπει». «Ελπίζουμε να μπορέσετε να συνεχίσετε να τις φτιάχνετε» απάντησε ο Γιώργος Κρασσακόπουλος, και δε θα μπορούσε να μας βρει πιο σύμφωνους...