Ακόμα κι αν μπορεί σχετικά εύκολα να στηθεί μια υπόθεση που βλέπει ολόκληρο το σκηνοθετικό σύστημα του Πολ Σρέιντερ ως ανολοκλήρωτο, άνισο και σχεδόν πάντα ρυθμικά προβληματικό (το τελευταίο πάντως στις πιο πρόσφατες ταινίες του, όχι τυχαία τις συστηματικά καλύτερες της καριέρας του, φαίνεται να έχει λυθεί), η δουλειά του είναι φάρος. Το γεγονός δε ότι παρότι η εμπορική επιτυχία τού είναι εξακολουθητικά διαφεύγουσα οι ταινίες του εξακολουθούν να βρίσκουν μια διανομή, είναι ελπιδοφόρο.

Το «Oh Canada» έρχεται από το Διαγωνιστικό των φετινών Καννών, έπαιξε στο φεστιβάλ του Τορόντο, συγκεντρώνει καλές και (αισθητά) λιγότερο καλές κριτικές, και πραγματεύεται την ιστορία ενός ντοκιμαντερίστα σε δύο διαφορετικες περιόδους της ζωής του (Γκιρ και Ελόρντι ως νεαρός Γκιρ). Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Ράσελ Μπανκς, «Foregone». Σρέιντερ και (μακαρίτης πια) Μπανκς είχαν συνεργαστεί στο «Affliction», μια από τις καλύτερες δουλειές του Αμερικανού δημιουργού.

Η συνεργασία Σρέιντερ και Γκιρ έρχεται 44 χρόνια μετά το «American Gigolo», που καλωσόρισε τα '80ς με απίθανη άνεση και σιγουριά. Ωστόσο ο Γκιρ δεν ήταν η πρώτη επιλογή για την παρούσα ταινία, αυτή ήταν ο Nτε Νίρο - ίσως και γι' αυτό ο Ελόρντι μοιάζει περισσότερο με Nτε Νίρο παρά με Γκιρ.

Ο Σρέιντερ μιλά για τον δικό του «Θάνατο του Ιβάν Ίλιτς», ενώ σε παρόμοιο κλίμα ετοιμάζει ένα ακόμα σενάριο πάνω στην «μεταθανάτια διαδικασία», με τον πιασάρικο τίτλο «Non Compos Mentis», περί δύο αδελφών, την ανοιακή μητέρα τους, τις συζύγους τους και μια νεαρή γυναίκα που ερωτεύονται κι οι δυο. Καλά να είναι να το φτιάξει - έχει και το «The Basics of Philosophy» στις ράμπες. Να το κάνει κι αυτό.

Ιδού το τρέιλερ του «Oh Canada» που βγαίνει στις ΗΠΑ στις 6 Δεκεμβρίου: