Ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, το άλλοτε «darling» των Καννών φέτος δεν τα κατάφερε στο Φεστιβάλ. Οι περισσότερες κριτικές για το «Only God Forgives» μιλούσαν για μια επανάληψη του στιλιζαρισμένου σύμπαντος που απολαύσαμε στο «Drive», με πολύ πιο ακραία βία. Ο ίδιος ο Ρεφν φρόντισε στην επίσημη συνέντευξή του στην Κρουαζέτ να εκφράσει την αγάπη του για την κινηματογραφική βία και το φετίχ που έχει με τις βίαιες εικόνες και ακολούθως (μετά από σοκαριστικές περιγραφές βασανισμών και πόνου που πολλοί τις χαρακτήρισαν «δωρεάν») η ταινία κυκλοφόρησε στη Γαλλία με την ένδειξη «ακατάλληλο για θεατές κάτω των 16». Όχι όμως για πολύ. Μετά από επανεκτίμηση της αρμόδιας επιτροπής -κάτι που σημειωτέον γίνεται σπάνια- η ταινία διεύρυνε το κοινό της, φέροντας πλέον την ένδειξη «ακατάλληλο για θεατές κάτω των 12 ετών».
Η πρώην υποψήφια Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, η κομψή Σεγκολέν Ρουαγιάλ ήταν η φωνή που αντέδρασε σε αυτήν την «παραχώρηση». «Αν οι παραγωγοί θέλουν να βλέπει τις ταινίες τους όλη η οικογένεια, να κάνουν λοιπόν ταινίες για όλη την οικογένεια» δήλωσε η Ρουαγιάλ, επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί μια παραγωγή να έχει τη μεταχείριση και τα προνόμια των «κατάλληλων» ταινιών και την ίδια στιγμή να μολύνει, όπως είπε, τη νεολαία με σκηνές ακραίας βίας.
Η αλήθεια είναι ότι μια ταινία ακατάλληλη για θεατές κάτω των 16, περιορίζει αρκετά το κοινό της, κατά κανόνα αποθαρρύνει τους αιθουσάρχες, προβάλλεται σε λιγότερους κινηματογράφους και τις πιο βραδυνές ώρες και θάβεται εισπρακτικά, ενώ δεν έχει να περιμένει πολλά από τις πωλήσεις των DVD ή την τηλεοπτική της αργότερα μετάδοση, η οποία εκ των απαγορεύσεων των ραδιοτηλεοπτικών συμβουλίων γίνεται σε προχωρημένη μεταμεσονύχτια ώρα χαμηλής τηλεθέασης.
Από την πλευρά της η υπουργός Πολιτισμού Ορελί Φιλιπετί, έσπευσε να διευκρινίσει ότι ο υπουργείο δεν είχε ανάμειξη στην επανεξέταση του δείκτη καταλληλότητας του «Only God Forgives» και ότι «δεν υπήρξε καμία υπουργική παρέμβαση για την αλλαγή της απόφασης», ενώ η ένδειξη «ακατάλληλο για κάτω των 12» αναφέρεται ως αρχική εισήγηση και πρόταση της ίδιας της Επιτροπής.
Αν μη τι άλλο, ο Ράιαν Γκόσλινγκ, μπορεί να μην προσήλθε στις Κάννες, όπως θα ήθελαν οι θαυμάστριές του, κατάφερε όμως να κάνει δυο ισχυρές γυναικείες φιγούρες της γαλλικής πολιτικής να ασχολούνται μαζί του, έστω κι αν αφορμή είναι οι πιο αιματοκυλισμένες σκηνές που φιλοξένησε φέτος η οθόνη, με προεκτάσεις στο πάντα ανατροφοδοτούμενο με κάποια αφορμή ντιμπέιτ γύρω από τη βία στο σινεμά.
