Οι θεατρόφιλοι θα έχετε διαβάσει ήδη για αυτό. Το ανέβασμα του «Οθέλλου» στο Μπρόντγουει με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον θύμα (και, μετέπειτα, θύτη) των μακιαβελικών ενεργειών του Ιάγου- Τζέικ Τζίλενχαλ και την Μόλι Όσμπορν ως Δεισδαιμόνα, σκίζει. Δεν σκίζει απλώς, έσπασε το ρεκόρ εβδομαδιαίων εισπράξεων στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ με 2,8 εκατομμύρια δολάρια – απίστευτο νούμερο. Η δράση τοποθετείται στο κοντινό μέλλον, διόλου συμπτωματικά στο κοντινό μέλλον θα δούμε και κινηματογραφική εκδοχή αυτής της παράστασης.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κένι Λέον συμφώνησε με τον πρωταγωνιστή του για την κινηματογραφική μεταφορά του «Οθέλλου», μας γεμίζει κι ελπίδες γι’ αυτή, αναφέροντας ότι δεν ξέρει πώς θα μοιάζει, καθώς είναι δυο τελείως διαφορετικά format το θέατρο με το σινεμά – δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητο για όλους τους θεατρικούς δημιουργούς που επιχειρούν τη μετάβαση στη μεγάλη οθόνη. Ο Λέον ελπίζει να επανέλθει και ο Τζίλενχαλ, υποθέτουμε είναι περισσότερο ζήτημα προγραμματισμού παρά προθυμίας.

Να θυμίσουμε ότι ο Ουάσινγκτον πρόσθεσε πρόσφατα μια σαιξπηρική μεταφορά στο κινηματογραφικό βιογραφικό του με τον γουελσικό (εκ του Όρσον Γουέλς) «Μακβέθ» του Τζόελ Κοέν. Κάποιοι βρήκαν το μουρμουρητό του φρέσκο, κάποιοι αταίριαστο με τον λόγο του Βάρδου του Έιβον, η ουσία είναι ότι η ταινία φαντάζει σαν να μη συνέβη ποτέ σήμερα και ο λόγος δεν είναι η ποιότητά της, αλλά ότι δεν προβλήθηκε στην πλειονότητα των αιθουσών του κόσμου – και προς το παρόν τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι δίχως πορεία στις αίθουσες κι απευθείας κυκλοφορία στις πλατφόρμες, μια ταινία σπάνια εγγράφεται στη σινεφιλική συνείδηση.