Άλλος ένας -πολύ σκληρός για να πεθάνει- πρωταγωνιστής, ο Ντάνι Τρέχο, ο Machete αυτοπροσώπως (do not fuck with this Mexican), o Fanboy και πρώην κατάδικος στην πραγματική ζωή που πήρε το βάπτισμα του πυρός στη μεγάλη οθόνη εκπαιδεύοντας στο μποξ τον Έρικ Ρόμπερτς στο Τρένο της Μεγάλης Φυγής, ο αγαπημένος του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, φερόμενος και ως guest του φημολογούμενου Sin City 2, ο άνθρωπος με το σκαμμένο πρόσωπο και τα δεκάδες τατουάζ που δε θα ήθελες να πετύχεις σε κάποιο σκοτεινό δρόμο γυρίζοντας σπίτι το βράδυ, ενδέχεται να έλθει αντιμέτωπος με την επίλεκτη ομάδα των Αναλώσιμων (υπενθυμίζουμε ότι πρόκειται για τους Σταλόνε, Τζέισον Στέιθαμ, Τζετ Λι, Ντολφ Λάτγκρεν και Μίκι Ρουρκ, για τον οποίο αρχικά είχαμε καταλάβει ότι θα εμφανιζόταν ως έμπορος όπλων και όχι ως μέλος της ομάδας). Στο διαδίκτυο κυκλοφόρησε επίσης ότι ο Έρικ Ρόμπερτς αντικαθιστά τον Μπεν Κίνγκσλεї στο ρόλο πράκτορα της CIA.
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη δράση μιας ομάδας με άρτια στρατιωτική εκπαίδευση και άψογο στυλ στις πολεμικές τέχνες που είναι ικανή για ό,τι κανείς επίλεκτος πράκτορας ή σκληροτράχηλος εκτελεστής δεν μπορεί να φέρει εις πέρας. Η αποστολή που αναλαμβάνουν είναι να διεισδύσουν απαρατήρητοι (τώρα ως προς αυτό έχουμε τις επιφυλάξεις μας με τη σωματική διάπλαση των συγκεκριμένων τύπων) σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής και να ανατρέψουν το καθεστώς ενός δικτάτορα με ισχυρές «διασυνδέσεις», ελευθερώνοντας το λαό.
Το καστ της ταινίας είναι πάντως από μόνο του λόγος για να σκεφτεί ο Ταραντίνο μια συνέχεια του Inglourious Basterds με τα Καθάρματα σε πιο ... προχωρημένη ηλικία. Από την πλευρά του, το αμερικανικό box office υποδέχεται τον τελευταίο καιρό με θέρμη τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούν «στιβαρές» φιγούρες (πχ το Gran Torino, ο Παλαιστής, ή ακόμα και το θρίλερ Taken, που πέρασαν από τις φιλόξενες πρώτες θέσεις του top ten), δείχνοντας ότι το κοινό «διψάει» για σκληρούς, αρκεί η τεστοστερόνη να είναι σε σωστή δοσολογία και να μη χρειάζεται να ενισχυθεί από cool ατάκες και υπερτροφικούς δικεφάλους.
Η περίπτωση βέβαια των Αναλώσιμων είναι διαφορετική. Τα αρσενικά πρότυπα είναι πιο "αρχετυπικά", αν όχι ηρωικά. Επίσης, πρόκειται για action movie. Και επιπλέον, με ό,τι σημαίνει αυτό, σκηνοθετεί ο Σταλόνε. Το "η ισχύς εν τη ενώσει" φαίνεται πάντως να είναι το μότο μιας προδιαγεγραμμένης εμπορικής επιτυχίας, αφού με τέτοιο συνωστισμό σκληρών αστέρων είναι απίθανο η ταινία να μην προσελκύσει κόσμο, ακόμα και από περιέργεια. Αν κάποιος ελληνόφωνος φίλος του JCVD διαβάζει αυτές τις γραμμές, ας του πει να το ξανασκεφτεί...
Ανθή Νταουσάνη
