Η μαύρη μοίρα που κάνει αδερφό να μην μιλά σε αδερφό (στα πλατό τουλάχιστον) και παρακινεί συγγενικά σκηνοθετικά δίδυμα να χωρίζουν τους κινηματογραφικούς δρόμους τους, χτύπησε και στην περίπτωση των αδερφών Σαφντί. Ο Τζος Σαφντί, λοιπόν, ετοιμάζει μόνος του βιογραφική ταινία για τον Μάρτι Ράισμαν, έναν ιδιόρρυθμο πρωταθλητή επιτραπέζιας αντισφαίρισης που κέρδιζε τίτλους από το 1946 ως το 2002 – αν κάνετε τις πράξεις γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τα έχει βρει με τον Τιμοτέ Σαλαμέ και τώρα δίνει λίγη οσκαρική και σταρ ώθηση στο πρότζεκτ του, πείθοντας τη Γκουίνεθ Πάλτροου να επιστρέψει στο σινεμά.  Βρίσκουμε άδικη την επίθεση που δέχεται η Πάλτροου, ως προς τα κινηματογραφικά πεπραγμένα της πάντα. Ναι, πιθανότατα κι εμείς τη Μπλάνσετ θα ψηφίζαμε στην απονομή που θριάμβευσε ο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», αλλά και η Πάλτροου στην ταινία απαιτείται να λειτουργήσει τόσο ως ρομαντική ηρωίδα, όσο και ως κομεντιέν, ενώ ταυτόχρονα, σε μεγάλο μέρος της καλείται να υποδυθεί μια γυναίκα, που υποδύεται έναν άντρα, που υποδύεται την Ιουλιέτα. Έχουμε δηλαδή τρία διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας, είναι πολύ πιο σύνθετη η δουλειά της από όσο της πιστώνουν οι αρνητές.

Όπως και να’χει ο μαγνητισμός και το star quality υπάρχουν, είναι καλή κινηματογραφική ηθοποιός – τονίζουμε το «κινηματογραφική»- και το αφήγημα της επιστροφής της στο σινεμά θα βοηθήσει την ταινία να ακουστεί ακόμα περισσότερο.