Στην ιστορία των τρισάθλιων μεταφορών λογοτεχνικών επών κάποιου χολιγουντιανού κύρους, ας το πούμε ευγενικά, η Τροία του Βόλφγκανγκ Πίτερσεν takes the cake, όπως καλόψυχα λέμε στην μακρινή Λακωνία όταν θέλουμε να εννοήσουμε μια πρωτοπορία. Ας πούμε, μένοντας πάντα σε ευγενική συνέπεια, ότι η Ιλιάδα, είτε ως μητέρα του έπους, είτε «απλά» σαν ένα ποιητικό κείμενο αξεπέραστου αφηγηματικού βεληνεκούς, υπερβαίνει αυτό που κατάλαβαν εκεί στη Μέκκα. Ένας Μπραντ Πιτ - Αχιλλέας, στα χαρτιά μια καλή επιλογή, δεν μπορούσε να φέρει την άνοιξη, ένα πλήρες καστ (όπου ξεχωρίζει ο Έρικ Μπάνα) δεν αντικαθιστά ποτέ την έλλειψη οράματος, ειδικά δε όταν το όλον βρωμοκοπά χολιγουντιανή μετάσταση παρά κινηματογραφική μεταφορά. Ευγενικά, πάντα.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Ορλάντο Μπλουμ, αν και ο άνθρωπος το περιορίζει στην γραφή του ρόλου του (έπαιζε τον Πάρη, μια χαρά ήταν κι αυτός) και όχι στην ταινία συνολικά την οποία λέει «great», αλλά μην το παίρνουμε τοις μετρητοίς. Ούτε καν θυμήθηκε την ατάκα του από την ταινία στο παιχνίδι που παίζει το Variety με καλεσμένους ηθοποιούς που αναμοχλεύουν την καριέρα τους, λέγοντας ότι «έχει μπλοκάρει» την ταινία από την μνήμη του. Δεν του πήγαν οι ατάκες, δεν του πήγαν οι σκηνές - ιδίως η σκηνή που ως χαμερπής παίρνει αγκαλιά το πόδι του Έκτορα, αν και ήταν ακριβώς η σκηνή που είπε ότι δεν μπορεί να την παίξει και ο ατζέντης του την έβγαλε...οσκαρική πείθοντας τον δύσμοιρο τον Λέγκολας, το δικό μας ελφ.

Εκείνη την εποχή ο Μπλουμ ήταν καβάλα στο κύμα του, λόγω Lord of the Rings και πρώτων Πειρατών της Καραϊβικής, έκτοτε δυστυχώς η καριέρα του κομπάζει μόνο τα δυο αυτά franchises και λίγα άλλα, παρότι η παρουσία του είναι αξιοσημείωτη, το προφίλ του έχει «σκληρύνει» αρκετά και προσωπικά βρήκα και το πιο πρόσφατό του «Red Right Hand», αν και μέτριο σαν αποτέλεσμα, τεκμήριο της ερμηνευτικής του ταυτότητας.

Ιδού και το συμπαθές βίντεο από την σειρά του Variety.