Λευκές τέντες, φιλοξενούσαν μπαρ που σέρβιραν σαμπάνια, αλλά και τα μπουφέ με τα λιβανέζικα εδέσματα, τα καραμελωμένα φρούτα και τα σιντριβάνια σοκολάτας. Κρατώντας το πλαστικό (!) ποτήρι σαμπάνιας και τρώγοντας τις μεγέθους μπουκιάς λιχουδιές αναρωτηθήκαμε αν η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και το πιο πλούσιο φεστιβάλ του κόσμου.
Φεστιβαλικός πυρετός!
Δοκιμάστηκε η σινεφίλ υπομονή μας με τη δεύτερη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος "Spring Fever" του Κινέζου σκηνοθέτη Λου Γε ("Summer Palace"). Ο απαγορευμένος από τη λογοκρισία της χώρας του δημιουργός καταθέτει μία ακόμα προκλητική ταινία, όπου, με κεντρικό άξονα την ομοφυλοφιλία, επιχειρεί να ξεσκεπάσει τη βαθύτερη πολιτική και κοινωνική υποκρισία της χώρας του.
Ένας περιθωριακός νεαρός ομοφυλόφιλος σχετίζεται με έναν παντρεμένο άντρα, ο οποίος ακόμα και όταν αποκαλύπτεται στη γυναίκα του, αδυνατεί να παρατήσει την επιφάνεια της ζωής του και να γίνει ευτυχισμένος. Ο γκέι εραστής τον εγκαταλείπει, αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται και στην επόμενη σχέση του: ο νέος του έρωτας πνίγεται στις τύψεις και τους ενοχικούς δισταγμούς. Όσο κι αν έχουν πέσει τα προσωπεία, όλοι διστάζουν να τα εγκαταλείψουν.
-
To πάρτι καλά κρατεί...
Σαν το ψάρι μες τη γυάλα...
Ανάμικτες εντυπώσεις άφησε και το "Fish Tank", η νέα ταινία της προπέρσινης φεστιβαλικής αποκάλυψης Άντρεα Άρνολντ ("Red Road"). Εικόνες νεορεαλισμού μάς ταξιδεύουν στις παρακμιακές "project" πολυκατοικίες της απόκεντρης Βρετανίας, μέσα από τα μάτια μιας 15χρονης που χαζεύει το αγγλικό MTV κι ονειρεύεται κάτι καλύτερο για τη ζωή της απ’ αυτό που της εξασφάλισε η ανύπαντρη μητέρα της, η οποία φέρεται ως αιώνια έφηβη: πάρτι, ποτά, γκόμενοι και τα δυο της κορίτσια ως βάρη που την εμποδίζουν να κάνει τη ζωή της.
-
Η Κίρστον Γουέρινγκ, πρωταγωνίστρια του Fish Tank
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι Περσικές γάτες είναι κουφές;
Μήπως γιατί δεν έχουν την ελευθερία να ακούσουν μουσική; Ο Ιρανός Μπαχμάν Γκομπαντί («Μεθυσμένα Άλογα») άνοιξε το τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» με ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για την απαγορευμένη μουσική σκηνή της χώρας του. Πατώντας σε πραγματικές ιστορίες και πρόσωπα, τα οποία όμως άλλαξε για να προστατεύσει την ταυτότητα τους, έχτισε μία τραγική κωμωδία: ένα ζευγάρι μουσικών θέλει δραπετεύσει από την Τεχεράνη, όπου οι κρατικές επιτροπές λογοκρισίας δεν εγκρίνουν τα indie rock τραγούδια τους.
Είδαμε:
-Σύσσωμη την κριτική επιτροπή να ανεβαίνει το πρώτο κόκκινο χαλί της φετινής διοργάνωσης. Ανάλαφρη η Έζια Αρτζέντο, στιβαρά γοητευτικός ο Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, λαμπερή η πρόσφατα χωρισμένη Ρόμπιν Ράιτ Πεν.
-Τη μαυροντυμένη πρόεδρο Ιζαμπέλ Ιπέρ, η οποία χαμογελούσε μέσα από σφιγμένα χείλη και μας φάνηκε λίγο τρομαχτική. Η ίδια πάντως στην πρώτη συνέντευξη Τύπου του φεστιβάλ δήλωσε ότι η προσέγγισή της στις διαδικασίες της επιτροπής θα είναι δημοκρατικότατες: «Πέρσι ο Σον Πεν οδήγησε την επιτροπή προς ταινίες που είχαν πολιτικό στίγμα. Εγώ δε θα ακολουθήσω αυτή την τακτική. Μία είναι η παρότρυνση μου στους συναδέλφους μου κριτές: "μην κρίνετε τις ταινίες, αγαπήστε τις ταινίες"»
-Τον επίτιμο Πρόεδρο Ζιλ Ζακόμπ να χαιρετάει τους πάντες στην κορφή του κόκκινου χαλιού, αλλά και να τους φωτογραφίζει με τη ψηφιακή του μηχανή, καθώς σκοπεύει να ανεβάσει ένα φωτογραφικό ημερολόγιο στο προσωπικό blog του!
-Την Τίλντα Σουίντον με νέο αεροδυναμικό κούρεμα να περπατάει ξυπόλητη στα γρασίδια του opening party του φεστιβάλ.
-Τον Τζιοβάνι Ριμπίζι να πίνει σαμπάνια ακουμπισμένος στην ξύλινη κουπαστή του Carlton a la plage.
Πόλυ Λυκούργου
