Ο πρώτος Πάπας που γεννήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προέκυψε φίλος και σύμμαχος του Κινηματογράφου. Δεν μπορεί να μην πιάνεται για καλό αυτό, δύσκολα όμως και να μην σκεφτείς ότι μαζί με την «υψηλή» επικύρωση μιας σημασίας που θεωρητικά όλοι εδώ δεχόμαστε, μια τέτοια αναγνώριση σηματοδοτεί και το πέρασμα του Κινηματογράφου στα κοινωνικά, αξιακά μας ευπρεπή, στην μουσειακή του επιστέγαση. Φυσικά και ο Κινηματογράφος δεν πέθανε αλλά ίσως πια και με την βούλα πρέπει να δεχθούμε ότι όσο κι αν απευθύνεται σε όλους, ίσως δεν είναι πια όλοι το δυνητικό κοινό που τον έχει...μίτρα στο κεφάλι του. Ήταν, άραγε, ποτέ αλλιώς;
Ο Πάπας λοιπόν κάλεσε ανθρώπους του Κινηματογράφου από όλο τον κόσμο στο Βατικανό και είπε, μεταξύ άλλων: [...] Το σινεμά συνδυάζει αυτό που μοιάζει απλή ψυχαγωγία με την διήγηση της πνευματικής περιπέτειας του ανθρωπου. Μια από τις πιο σημαντικές συνεισφορές του είναι να βοηθά το κοινό να σκέφτεται τη ζωή του, να βλέπει την συνθετότητα της εμπειρίας του με νέα μάτια και να εξετάζει τον κόσμο λες για πρώτη φορά. Δι' αυτού ο άνθρωπος ανακαλύπτει εκ νέου ένα μέρος της ελπίδας που είναι αναγκαία στην ανθρωπότητα για να ζήσει κατά το πληρέστερο δυνατόν. Βρίσκω ανακούφιση στο ότι κινηματογράφος δεν είναι απλά κινούμενες εικόνες, είναι η ανακίνηση της ελπίδας!», είπε ο εκκλησιαστικός ηγέτης.
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες, μεταξύ άλλων οι: Κέιτ Μπλάνσετ, Γκρέτα Γκέργουιγκ, Τζοάνα Χογκ, Γκασπάρ Νοέ, Μπερτράν Μπονελό, Σπάικ Λι, Κένεθ Λόνεργκαν, Ντέιβιντ Λόουερι, Τζούλι Τέιμορ, Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, Μόνικα Μπελούτσι, Τζαντ Άπατοου, Ντάρεν Αρονόφσκι, Βίγκο Μόρτενσεν και πολλοί ακόμα, μεταξύ των οποίων και οι επικεφαλής των φεστιβάλ του Τορόντο, Σάντανς, Λοκάρνο και Ρότερνταμ.
Πρόσφατα ο Πάπας αποκάλυψε και τέσσερεις αγαπημένες του ταινίες, σε έργα όπως τα «It's a Wonderful Life», «Η Μελωδία της Ευτυχίας», «Η Ζωή είναι Ωραία» και, παραξενεύοντας ίσως κάποιους, το «Ordinary People» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Η ομιλία προηγείται των εορτασμών για τα 130 χρόνια του Κινηματογράφου, με τον Πάπα να αναφέρεται και στην πρώτη δημόσια προβολή των αδελφών Λιμιέ τον Δεκέμβριο του 1895. Πολλοί από τους παριστάμενους πέρασαν μια βολτα και από το κατάμεστο Cinema Troisi της Ρώμης, μια αίθουσα που παίζει έργα 24 ώρες το 24ωρο, όπου έργα πολλών από αυτούς προβάλλονταν. Υγεία.
